ŞƏLLƏMƏK
гл. кӀула кьун, кӀулаз штӀунун (мес. аял).
Şələ sözündən düzəlib və əsli şələ-lə-mək kimi olub. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »глаг. разг. 1. взваливать. взвалить на спину (мешок чего-л., вязанку дров, сена и т.п., обычно что-л
Полностью »f. Dalına almaq, yükləmək. Ata [Saranı] arxasına şəlləyib qoyun otardı. İ.Əfəndiyev
Полностью »