ƏRƏZƏN

I
(Ordubad)
gec. – Bı il pambıx ərəzən əkilib
◊ Ərəzən düşmək (Şahbuz) – vaxtından gec yetişmək. – Pambıx ərəzən düşdü; – Bı il tut ərəzən düşdü
II
(Culfa)
sonbeşik, axırıncı övlad. – Ərəzən oğlum qırıx yaşındadı
III
(Culfa)
vaxtından əvvəl, yarımçıq doğulmuş quzu
ƏRƏYİ
ƏRGƏN

Значение слова в других словарях