АЛУКЬУН

гл., вуж; нел -да, -на; -из, -зава; -0, -ин, -рай, -мир; алукь тавун, алукь тахвун, алукь хъийимир меслят авун, тийижир кардикай хабар кьун. \[ Мирим \] квел алукьдай са кӀвалах мадни авай. С. С., С. М. СтӀал Саяд. Агьмед, гъелбетда, бубадал алукьиз, хуьруьз хквезвайди тушир. М. Гъ. Им къван, им терез. Ахпа, вучда лугьуз, папал алукьна. А. Ф. КьатӀ-кьатӀ авур зунжурар. \[ Гуьлселем \] - Зи гаф гаф я, вал мад алукьни хъийидач. А. Р., Я. Я. Хендедадин мехъер. Гьар са карда халкьдал алукьун, адал меслят гъун лазим я. К, 1991, 19. Ӏ. Камаллу я лезги мисал: «ЧӀехидал алукь, Ам авачтӀа, - жегьилни хьуй - рехидал алукь. Жегьил касни гьалт тавуртӀа, са къванцел алукь. Къарабасдин цӀарцӀел алукь, вацӀун цел алукь». А. Къ. Шихнесиран шииррин тар.

* алукьун-талукьун сущ. меслят. Абурун арада са алукьун-талукьунни амач. Р.

АЛУКЬУН
АЛУКЬУН

Значение слова в других словарях