БАЛУГЪ

туьрк, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра гьуьлуьн, вацӀун, вирин це жедай, вич инсанри недай, гьайван. # ~ къун, ~ ругун, ~ кьурурун; ~ар артухарун, ~ар вацӀариз хкун. АкьалтӀ тийир девлет тушни И гьуьлерин бул балугъ! А. Ф. Зарбачи Гьасан. Гзаф балугъар куьр вегьин патал гьуьлерай вацӀариз рекье гьатда. А. А. Пад хьайи рагъ. Балугъ чрадайла, ягълавда михьнавай картуфдин зулар эцигайла, абуру балугъдихъ галай нагьакьан ни вичелди чӀугвада. ЛГ. 1996, 7. VӀ. Синоним: кӀизри, гъед. * кьизил ~.

БАЛУГЪ
БАЛУГЪЧИ

Значение слова в других словарях