БАЛУГЪ

туьрк, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра гьуьлуьн, вацӀун, вирин це жедай, вич инсанри недай, гьайван. # ~ къун, ~ ругун, ~ кьурурун; ~ар артухарун, ~ар вацӀариз хкун. АкьалтӀ тийир девлет тушни И гьуьлерин бул балугъ! А. Ф. Зарбачи Гьасан. Гзаф балугъар куьр вегьин патал гьуьлерай вацӀариз рекье гьатда. А. А. Пад хьайи рагъ. Балугъ чрадайла, ягълавда михьнавай картуфдин зулар эцигайла, абуру балугъдихъ галай нагьакьан ни вичелди чӀугвада. ЛГ. 1996, 7. VӀ. Синоним: кӀизри, гъед. * кьизил ~.

БАЛУГЪ
БАЛУГЪЧИ

Digər lüğətlərdə

ли́нза набеси́ться слепота́ ссыпа́ние упро́чить автолитогра́фия а́мбровый зоофа́г неподвла́стный неуби́тый оттопи́ться па́прика подняться из пе́пла привере́дничанье пустя́к стимули́ровать стихира pleiomery receiver sargasso teen-age touchableness нелепый несжимаемый равноотстоящий