прил. 1. köhnə, çox köhnəlmiş, köhnəlib çürümüş; 2. əldən düşmüş (qocalıqdan); 3. qədim, qədimdən qalma; ◊ ветхий завет əhdi-ətiq; ‘Tövrat” (dini kitab).
прил. 1. köhnə, çox köhnəlmiş, köhnəlib çürümüş; 2. əldən düşmüş (qocalıqdan); 3. qədim, qədimdən qalma; ◊ ветхий завет əhdi-ətiq; ‘Tövrat” (dini kitab).
-ая, -ое; ветх, -а, -о. см. тж. ветхость 1) Разрушающийся; пришедший в негодность от времени; обветшалый. Ветхий дом. В-ая одежда, кровля. Обложка совсем в-ая. 2) Очень старый; дряхлый. Ветхий старик.
Полностью »