ВИК

(викӀини, викӀина, викӀер) 1. boyunduruq; 2. məc. zülm, əsarət; * вик къуьнел алаз викӀинихъ къекъведай чепиви. Ata. sözü eşşəyə minib, eşşəyi axtarır; викӀин кӀар bax кӀар¹.
ВИЗИ
ВИКА

Значение слова в других словарях