ВИК
(викӀини, викӀина, викӀер) 1. boyunduruq; 2. məc. zülm, əsarət; * вик къуьнел алаз викӀинихъ къекъведай чепиви. Ata. sözü eşşəyə minib, eşşəyi axtarır; викӀин кӀар bax кӀар¹.
(викӀини, викӀина, викӀер) - ярмо : гъуьлни паб са викӀиник квай яцар я (погов.) - муж и жена - пара быков в одной упряжке (букв
Tam oxu »сущ.; -кӀини, кӀина; -кӀер, -кӀери, -кӀера арабадик маларин гардандал жедай алат. Пеленгдиз, викӀиник квай яцар вилик кутуна, цан цазвай инсан акун
Tam oxu »сущ.; -кӀини, кӀина; -кӀер, -кӀери, -кӀера арабадик маларин гардандал жедай алат. Пеленгдиз, викӀиник квай яцар вилик кутуна, цан цазвай инсан акун
Tam oxu »