сов. 1. düşmək, yerindən düşmək; 2. tökülmək; у него волосы выпали onun saçları tökülmüşdür; 3. yağmaq; ◊ выпасть на долю bəxtinə çıxmaq, payına düşmək.
сов. 1. düşmək, yerindən düşmək; 2. tökülmək; у него волосы выпали onun saçları tökülmüşdür; 3. yağmaq; ◊ выпасть на долю bəxtinə çıxmaq, payına düşmək.
1. аватун. 2. авахьун, фин (чIарар). 3. къун (жив, марф). 4. хьун; дуьшуьш хьун; выпал хороший денѐк хъсан югъ хьана (дуьшуьш хьана)
Полностью »-паду, -падешь; выпал, -ла, -ло; св. см. тж. выпадать, выпад, выпадание, выпадение 1) из чего Упасть откуда-л.; вывалиться (при непрочном положении, при толчке и т.п.) Платок выпал из кармана. Трубка
Полностью »