прич. 1. inanılmış, inanılıb tapşırılmış (verilmiş); документы, доверенные ему ona inanılıb tapşırılan sənədlər; 2. vəkil edilmiş; доверенное лицо vəkil edilmiş şəxs; 3. в знач. сущ. vəkil, müvəkkil.
прич. 1. inanılmış, inanılıb tapşırılmış (verilmiş); документы, доверенные ему ona inanılıb tapşırılan sənədlər; 2. vəkil edilmiş; доверенное лицо vəkil edilmiş şəxs; 3. в знач. сущ. vəkil, müvəkkil.
I см. доверенный; -ого; м.; устар. Тот, кто действует по чьей-л. доверенности, поручению. II -ая, -ое. см. тж. доверенный Пользующийся, облечённый чьим-л. доверием. Д-ое лицо (офиц.; лицо, которому по
Полностью »