КЪАЛХАН

туьрк, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) дяведа мурз алай яракьдалди язавайдакай беден хуьн патал кӀарарсдикай, ракьукай раснавай затӀ. Пака къуз пагьливан Магьамад, дидедивай гьалалвал къачуна, вичин гуьрзни къалхан къвалал вегьена, рекье гьатна. Ф. Ирид юкӀ алай Магьамад пагьливан. Турни къалхан, перни каца гъиле яхъ, Шередик муг кутаз тамир байкъушдив. X. X. Къуй лекьер къвез ацукьрай ви кьуьнерал. 2) куьч. душмандикай хуьдай яракь. Садан чинай Шарвилидин пак къамат Аквазва чаз, лезги руьгьдин дамах тир. Муькуьдандай Давудан чин - гьакъикъат, Пак Ватандиз къалхан хьайи къучагъ тир. М. Агьмедов. Зи дуьнья. Турни я чӀал, къалханни, Къурху гудай душмандиз. С. Султанов.

КЪАЛУРУН
КЪАЛЧАМАГ

Значение слова в других словарях