КЪЕЛЕМ

куьгь., сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра кхьинардай алат. Девит, чар, къелем ХупӀ ярашугъ я. Е. Э. Квез вуч ярашугъ я. Гагь са кар, гагь маса кар себеб жез, адавай вичин фикирда авай дафтар къелем сакӀани гъиле кьаз хьанач. Хьанач лагьана ада гьайифни чӀугвазвачир. 3. Э. Рамзият. ви къелем гьамиша хциди ва кар ийидайди хьурай, зи стха чан! 3. Э. Зун гъавурда акьазвач. Синоним: карандаш, ручка.

КЪЕЛЕМ
КЪЕЛЕМДАШ

Digər lüğətlərdə

антоло́гия закрои́ть залёживаться замока́ть мелани́зм отпева́ться разде́лочный ра́са терпели́вец узако́нивание гипертрофи́рование гли́няный дина́стия ка́пор новому́ченик та doctorial lodging paleolithic pediculosis sallet urbanoid акцепт заключение кентавр