МИНА I
ж mina; ◊ подвести (подложить) мину (кому) ayağının altını qazımaq, quyu qazımaq (birinə).
МИНА II
ж 1. üz, sifət; 2. üzün ifadəsi; ◊ делать весёлую (хорошую) мину при плохой игре təlaşını, narazılığını büruzə verməmək, özünü o yerə qoymamaq, öz narazılığını, müvəffəqiyyətsizliyini üzə verməmək.
МИНА III
ж tar. mina (1. Qədim Yunanıstanda və Qədim Şərqdə: çəki ölçüsü; 2. qədim yunan pulu).
МИНА IV
ж xüs. mina (karandaş içi).
урус, сущ.; - ди, -да; -яр, -йри, -йра. 1) цин, чилин ва мсб. кӀаник кутуна хъиткьинардай затӀ. КӀвач минадик хкӀун кумаз Авуна галат
Полностью »араб, сущ.; - ди, -да; -яр, -йри, -йра багьа къаш, нур гудай къаш. Шумудни са мектеб ава, Нур гузавай мина хьтин, Аквада ваз чӀехи клуб, Тамам цӀи
Полностью »ччин, ччинин шикил, сифет. ♦ делать весѐлую мину при плохой игре кар, кефи чIуру яз ччинай хушвал, шадвал къалурун
Полностью »воен. мина (ччилик ва я цик кутадай хъиткьидай. зурба гуьлле; миномѐтдай ядай гьахьтин гуьлле)
Полностью »I -ы; ж. (франц. mine) см. тж. минный 1) Снаряд со взрывчатым веществом, устанавливаемый на поверхности или в глубине (земли, воды), оборудованный устройством, приводящим к взрыву при каком-л. (механи
Полностью »