МУГ

сущ.; мука, мука; мукар, мукари, мукара. 1) къушари, гьашаратри какаяр хадай, шарагар хадай ва абур яшамиш жедай чка. Гатфар хьайила, Вервелаг холоди вичиз са кьакьан тарце муг авуна, шарагар ахьайна. Ф. Вервелаг хала. Хуьрер барбаттавай, абуру тарартамар тергзавай, къушарин мукарни кваз барбатӀзавай. З. Гь. Лезгийрин риваят. Лиферихъни чпин муг ава. Р. Гь. Зи ирид стха. Мукал кака хаз лацу верч ацукьнава. ЛГ, 2004, 13. ӀV. 2) куьч. кӀвал, хизан. Садбуру лангат атӀузва са бул: гьар хциз са муг тавуна жедач. А. Ал. Вафалувал. Кьуд аялдин бубади хайи кӀвал туна, ашнадин муг хкяна. Н. й. ЧӀулав парча. Къакъатдач зун адан кесиб къулавай - Рухваяр я мублагьдайбур бубад муг. М. Агьмедов. Зи дуьнья. Гьар са касдиз впчин муг, Ватан кӀанда, Зазни зи хуьр, зи чил, зи макан кӀанда. О. Гьуьсейнов. Ругудар.

* муг авун гл., ни-куь муг арадиз гъун. Синоним: мугун.

МУБЛАГЬДИЗ
МУГУН

Значение слова в других словарях