НАИБ

араб, куьгь., сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра виликдай тайин са чкадин инсанар ва абурун яшайиш идара ийизвай къуллугъчи. Шумуд -наиб, шумуд кавха Сад садалай хьанай лавгъа, Арзачийриз лугьуз "кьей хва", Куь гъиле майдан хьана хьи. С. С. Килиг гьа, найибни зун жедайди я. А. Р., Я. Я. Хендедадин мехъер. Фетали ханди вичин наибар тир Къубар бегдални, Ягьия бегдал Шамахидиз къвезвай урус савдагарар яшамиш хьун патал са карвансара эцигун тапшурмишнай. ЛГ, 2003, 14. VӀӀӀ.

НАЗХАНУМ
НАИБВАЛ

Значение слова в других словарях