НУР

(-ди, -да, -ар) nur (1. şüa, şölə; şəfəq, parıltı, işıltı; 2. işıq, aydınlıq; ракъинин нур günəşin nuru; 3. məc. maarif, aydınlıq, tərəqqi); * нур гун a) işıq vermək, işıq saçmaq, işıldamaq; b) nur saçmaq (səpmək), işıqlatmaq, ziya saçmaq, parlatmaq; c) parlamaq, parıldamaq, şəfəq saçmaq, bərq vurmaq, şəfəqlənmək.