ОТЧУЖДЕНИЕ

ср мн. нет 1. hüq. özgəninkiləşdir(il)mə (bir mülkü və s. dövlət və ya ictimai təşkilatlar xeyrinə zəbt etmə, alma); 2. uzaqlaşma, soyuma, soyuqluq (əlaqədə); ◊ полоса отчуждения d. y. dəmir yolunun ixtiyarında olan sahə.

ОТЧУЖДАТЬСЯ
ОТЧУЖДЁННО

Значение слова в других словарях