сов. 1. döymək, əzişdirmək; 2. qalib gəlmək, üstün gəlmək; 3. qırmaq, məhv etmək; 4. vurmaq, tələf etmək; мороз побил яблони alma ağaclarını şaxta vurmuşdur; 5. qırıb tökmək, sındırmaq; побить посуду qabları qırıb tökmək (sındırmaq); 6. əzmək, zədələmək; ◊ побей (меня) бог dan. Allah (mənə) qənim olsun, Allah haqqı.
1. гатун. 2. яна кьин, къирмишун (мес. душманар). 3. хун, кукIварун (мес. гзаф къапар). 4. спорт. алудун, винел пад къачун; винел акьалтун, кIудун, кI
Полностью »-бью, -бьёшь; побей; св. см. тж. побивать, побиваться, побивание, побитие 1) кого Избить, поколотить кого-л. Побить озорника. Побить слабого. Побить камнями. Побить во дворе. 2) кого-что Нанести пораж
Полностью »