сов. 1. başa düşmək, anlamaq, dərk etmək; 2. başına gəlmək, üz vermək; его постигло несчастье ona bədbəxtlik üz verdi.
сов. 1. başa düşmək, anlamaq, dərk etmək; 2. başına gəlmək, üz vermək; его постигло несчастье ona bədbəxtlik üz verdi.
1. гъавурда акьун, кьатIун; акьулди атIун; акьулдивай атIуз хьун 2. кьилел атун; агакьун; галукьун; хьун; его постигло несчастье адахъ бедбахтвал гал
Полностью »-стигну, -стигнешь; постиг, -стигла, -ло; постигший; св. см. тж. постигать, постигаться, постигание, постижение кого-что 1) а) Понять, уяснить смысл, значение чего-л; проникнуть в сущность чего-л. Пос
Полностью »