ж 1. torpaq, yer; 2. məc. zəmin; подготовить почву zəmin hazırlamaq; 3. məc. dayaq, əsas; 4. məc. (ictimai) mühit; оторваться от своей почвы öz mühitindən ayrılmaq; ◊ на почве zəminində, ...görə, ...nəticəsində, ...üzündən, ...səbəbilə; преступление на почве ревности qısqanclıq üzündən (zəminində), cinayət; почва (земля) ушла из-под ног yer ayağımın altından qaçdı.
1. накьв (ччилин винел патан, набататрин дувулар жедай къат); ччил. 2. пер. диб; пун; бине; даях. ♦ на почве себебдалди, себеб яз; на почве туберкуле
Полностью »-ы; ж. см. тж. на почве, почвенный 1) а) Верхний слой земной коры, в котором развивается растительная жизнь; земля. Повышение плодородия почвы. Глинистая, песчаная, чернозёмная почва. Ощупывать почву
Полностью »