РАКЬ

сущ.; -у, -а; -ар, -ари, -ара гимишдинни лацувилин акахьай рангунин металл. Са сеферда, пакамахъ фад хьиз, Гьуьлуьн шагьдин рушаз кьенеррин ракьар жакьваз элкъвезвай ва вичиз патахъпатахъ килигзавай гьуьлуьн шив акуна. Ф. Гьуьлуьн шив.... гадади адал элкъвена тахтайрикайни ракьарикай кьакьан пару чӀугунвай. А; Исм. Эхиримжи къув, Къавариз шифер, сахси, ракь янавай, багъбустан, шуьшебенд айванар галай кьве мертебедин кӀвалер саки виридахъ ава. ЛГ, 2004. 28.ӀӀ.

* ракь акур чинер(ар) хьиз нар. гзаф къурхувал акатна. Йифен гуьзелвал акурла, хуьре авай къазахризни, куьчедиз экъечӀна, сейр ийиз кӀанзавай, амма Бубадин анжах са тӀвар-ван хьайила, ракь акур чинерар хьиз, квахьзавай абур гьар сад са кӀвале чуьнуьх хьанвай. Къ. Къ. КӀири Буба.

* ракь ягъун [чӀугун] гл., ни-куь квез са куьн ятӀани винел пад ракьуналди кӀевун. И мукьвара чи кӀвалин къавуз ракь чӀугвадайвал я, вучиз лагьайтӀа, колхоздиз адакай -менфят къачуз кӀанзава. Р. Гь. Зи ирид стха.

РАКЪУРУН
РАКЬАР

Значение слова в других словарях