СИЯНИЕ
1. şəfəq, işıq, parıltı, şölə, nur, şəfəqlənmə, nur saçma; 2. halə; 3. parlaqlıq, gözəllikcəlal
ср мн. нет 1. şəfəq, işıq, parıltı; şölə, nur; 2. şəfəqlənmə, nur saçma; 3. halə; 4. məc. parlaqlıq, gözəllik, cəlal; şəşəə; ◊ северное (полярное) сия
Полностью »= сиянье 1) Ровный яркий свет, излучаемый чем-л. Сияние луны. Сияние звёзд. Сияние лучей. Излучать сияние. В лунном сиянье. В сиянии множества свечей лицо её удивительно похорошело. Было празднично на
Полностью »