СТАНОВОЙ I прил. köhn. mərkəzi, əsas, baş; ◊ становой хребет, становая жила bir şeyin əsası, bünövrəsi, ən mühüm cəhəti, fəqərə sütunu; становой якорь
Полностью »_(ва я становой пристав) ист. становой пристав (виликди уездда са участкадин начальник тир полициядин чиновник)
Полностью »