СТАНОВОЙ

СТАНОВОЙ I

прил. köhn. mərkəzi, əsas, baş; ◊ становой хребет, становая жила bir şeyin əsası, bünövrəsi, ən mühüm cəhəti, fəqərə sütunu; становой якорь lövbər.

СТАНОВОЙ II

прил. 1. tar. nahiyə; становой пристав nahiyə pristavı; 2. в знач. сущ. tar. nahiyə pristavı.

СТАНОВЛЕНИЕ
СТАНОВЩИК

Значение слова в других словарях