сов. 1. itələmək, itələyib salmaq (bir yerə); 2. toqquşdurmaq; 3. məc. rastlaşdırmaq, görüşdürmək.
сов. 1. itələmək, itələyib salmaq (bir yerə); 2. toqquşdurmaq; 3. məc. rastlaşdırmaq, görüşdürmək.
1. эцяна вигьин; ракъурун. 2. сад-сада эцягъун. 3. сад-садал дуьшуьш авун; жизнь снова столкнула нас уьмуьрди мад чун сад-садал дуьшуьш авуна
Полностью »-ну, -нёшь; столкнутый; -нут, -а, -о; св. см. тж. сталкивать, сталкиваться, сталкивание 1) кого-что Толкая, толкнув, сдвинуть с места или заставить упасть сверху вниз. Столкнуть лодку в воду. Столкнут
Полностью »