сов. 1. durmaq, dayanmaq; устоять на ногах ayaq üstə durmaq; 2. məc. müqavimət göstərmək, mətanət göstərmək, davam gətirmək, qarşı durmaq; tablamaq, tab gətirmək, dözmək; 3. özünü saxlamaq, öz əqidəsindən dönməmək; ◊ не устоять против кого-чего dan. ...qarşılaşa bilməmək, qabağında dayana bilməmək.
1. акьвазун; акъвазиз хьун. 2. пер. хура акьвазун; кIевиз акъвазун; кIевиз акъвазиз хьун
Полностью »устою, устоишь; св. см. тж. устаивать 1) а) Удержаться в стоячем положении, сохранить состояние равновесия, не упасть. Устоять на ногах. Забор устоял при урагане. От удара машины столб не устоял и упа
Полностью »