ЧАРХАЧИ

туьрк, сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра 1) свас бубадин кӀваляй чамран кӀвализ гьизвайбурун кьиле авайди (авайбур). Тфенгрин къупа-къупди хуьр къачузвай. Чархачи хтана. З. Э. Муькъвел гелер. Авунай гьа кьуьлер атанвай чархачийри. Абурун виридан гъилерихъ таратӀар галай, гьардав, хкажна кьуна, птулкани верч гвай. Вири жегьилар тир, вири луьл пиянзавай. М. Б. Шапка. Сусаз цӀийи парталар алукӀиз ихтияр гудай кас авачир. Чархачияр ажугъламиш хьана, вучдатӀа течиз, кьурук физ экъечӀзавай. М. Б. Шапка. 2) куьч., зараф. цӀийи хабар гваз атайди. Чи палаткайрин патав чархачи атана ва ада малумарна: - Вири къавкъазвийриз пуд лагьай батальондиз эверзава! ТатайтӀа, чи хатур амукьда. А. Къ. Фу гадарунин буйругъ.

ЧАРХ
ЧАРХАЧИВАЛ

Значение слова в других словарях