ALAMANÇI
сущ. нугъ. куьгьн. чапхунчи, къулдур, тарашчи, рехъ атӀудайди, къачагъ.
сущ. 1. устар. грабитель, грабительница, разбойник, разбойница 2. в знач. сущ. диал. алчущий, жадный, алчный, ненасытный человек; обжора 3
Полностью »I (Füzuli, Qax, Şəki, Tərtər) acgöz, gözüdoymaz. – Alamançı hamsını qapıf yidi (Şəki); – Mə:n alamançı adamnan aram olmaz (Füzuli) II (Bərdə, Salyan)
Полностью »Mənbələrdə al (ala) sözünün bir mənası belə açıqlanıb: “talançı atlı dəstə”. Talamaq, talan, talançı sözləri ilə alamançı (soyğunçu) kəlməsi arasında
Полностью »