(Qazax, Şəmkir, İrəvan) qara çıraq. – Əvvəl çıra olur, sora ləmpəydi, indi tay bu işıxlar oluf (Şəmkir)
(Gəncə) qıf
(Şahbuz, Zaqatala) bax çırabban. – Çırax çıraxbanın üsdündədi (Şahbuz); – Çırağı gəti, qoy çıraxbana (Zaqatala)
(İmişli) salmaq. – Gördüm ki, yox, quzunu ağıla çırame:flar
(Göyçay) çıraq qoyulan yer, çıraqaltı. – Çıranı çırapanın üssə qoy
I (Qəbələ) çıraq. – Bajı, çırçırı yandır seyvana qoy, qonaxlar gəlillər II (Qazax) şəlalə
(İmişli) quş adı. – Bir çırçırt yuası var orda
(Balakən) bədənin qurşaqdan yuxarı hissəsi. – Qardaşın çırxı ennidi
(Naxçıvan) karıxdırmaq, çaşdırmaq. – Niyə çırıxdırırsan, qoymursan diyim
(Qazax, Oğuz, Tovuz) 1. arıq. – Bu il heyvannarın hamısı çırıntılıxdı (Tovuz); – Mən çırıntılıx ətə pul vermərəm (Oğuz) 2
I (Mingəçevir, Zərdab) əkin üçün yararlı olmayan (yer). – Bu yer çox çırna yerdi (Zərdab) II (Ağcabədi) çör-çöp
(Ağsu) kolluq. – Arxın bırası yaman çırnalıxdı
(Çənbərək, Hamamlı) şırnaq. – Çırno:uxdan qazanı suynan doldudum (Çənbərək)
(Ordubad) bax çırpaquc. – Çırpacağı aparım, yun çırpım gətirim
I (Cəbrayıl) meyvə çırpmaq üçün uzun ağac. – Bayram çırpağacnan qoz çırpırdı II (Tərtər) bax çırpaquc
(Salyan) yun çubuğu. – Çırpaquc heyva ağacınnan olur
(Meğri, Zəngilan) bax çırpağac. – Çəvizi çırpanağnan çırperıx (Zəngilan)
(Qazax) 1. kök, yağlı. – Yox, arıx döylü, çırrı heyvandı 2. məc. varlı, dövlətli. – Meyti kişi çırrıdı, istəsə yaxşı toy eliyə bilər oğluna
(Cəbrayıl) bərk (tütün). – Seydəli kişi çırt təmbəki becərir
I (Göyçay) qığılcım. – Ocaxdan çırtdax çıxır II (Ağdam) günəbaxan tumu
I (Salyan, Yardımlı) sıçramaq, kənara tökülmək. – Biyaz <bir az> kanarda durun, su üssüzə çırtdıyar (Salyan); – İsdi sacun üsdünə noxudi
I (Cənubi Azərbaycan) itdirsəyi. – Gözümə çırtdığ çıxıb II (Cənubi Azərbaycan) bitki adı. – Çırtdığı toxumu göy olanda yeyillər
(İsmayıllı) lovğa. – Əcəb çırtım qızın var
(Salyan) xırda-xırda doğramaq. – Şorun üsdünə bi az soğan çırtson daddı olar
I (Zəngibasar) yonmaq. – Ağadzın udzunu çırtmasan, yaxdzı oturmaz II (Şərur) cücərmək. – Toxum hələ təzə-təzə çırtır
(Kürdəmir, Şəki) b ax çırtdax I. – Piləyəndə otu çıtdax vərir (Kürdəmir)
I (Barana, Qazax) xırda doğranmış odun. – Çıtıxnan ojax qalerıx (Qazax) II (Gəncə) çırtma. – Qarpızı çıtığıynan vuruf seçir
(İsmayıllı, Mingəçevir, Şəki) andırmaq, xatırlatmaq. – Mən o əhvalatı anama çıtızdım (İsmayıllı)
(Lənkəran) sızanaq. – Sənin üzüvi çıtqa basıb ki
(Tovuz) samovar üçün xırda doğranmış odun parçası. – Gülüyə de, sımavara bir-iki çıtqı tullasın
(Şərur) çırtma, çırtıq. – Mən çıtmıx çalıyam
(Xanlar, Qazax) bol, çox, həddindən artıq. – Alma çıtrax gətirif (Xanlar)
(Yardımlı) fəvvarə vurmaq. – Oyənnən turbə partdeyıb, su çızğırey
(Ağbaba) zəif, gücsüz
I (Lerik, Yardımlı) milçək II (Masallı, Yardımlı) bal arısı. – Üç yeşik çibin saxlıram (Masallı)
I (Kəlbəcər, Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan) təzə. – Qıza çiçə paltar tikdilər (Kəlbəcər) II (Şərur) əmi və ya dayıarvadı III (Yardımlı) gözəl, qəşəng
(Hamamlı) qoyun xəstəliyi adı. – Çiçəx’ azarı qoyunu yaman qırır
(Gəncə, Xanlar, Şahbuz) taxıla verilən ikinci və ya üçüncü su. – Taxılın ikinci suyuna diyərix’ çiçəx’suyu (Şahbuz)
(Lənkəran) yağsız (ət)
çidarrı olmax: (Gəncə, Xanlar) məc. məşğul olmaq, başı işə qarışmaq. – Orda çidarrı olmasam, siznən çox danışardım (Xanlar)
I (Dərbənd, Tabasaran) bax çiy II. – Saba-saba bağçeyə girmağ ulməyədu çigdən (Dərbənd) II (Dərbənd) bax çiy IV
(Ordubad) kitrə. – Mənə ağacdan çigirtgə qopar ver
(Dərbənd) çiskinləmək. – Bayir çigliyədü
(Quba) yeralması
(Quba) dırmıq
(Şəki) örtük, çexol
(Meğri) çığırtı. – Gecənin bir vədəsi biz cix’niyə tökülüf gəldix’
(Başkeçid, Borçalı) baş yaylığı. – Çikilənin uzunu iki arşın, eni üş çərəx’ olor, arvaddar başdarına bağle:llar (Borçalı)
(Ağdam, Kəlbəcər, Oğuz, Zaqatala) vəhşi qaz. – Çil talalarda olur, hər sa:t insana yaxın gəlmir (Oğuz)
(Şəki) çıraq. – Ağ demirdən qə:rilər demirçilər çilçirəni