(Dərbənd) bax yağlovçə. – U zaman buniyə yalğaçə diyeydig
(Qazax) bax yalqızax. – Yalğızax meşədə xəlvət yerrərdə olur
(Bərdə, Oğuz, Qax) bax yalğızax. – Yalğuzax ziyanxor heyvandı (Bərdə); – Yalğızax tək gəzər çöldə (Qax)
(Çənbərək) tək, təkcə. – İnəx’ çölə yalxayı qaşdı
(Ağbaba, Bərdə, Böyük Qarakilsə, Füzuli, Xocavənd, İmişli, İsmayıllı, Kürdəmir, Qubadlı, Laçın, Zaqatala) tək
(Gədəbəy) nazik, yüngül. –Usuf yalxoy geyindiyinə üşüyördü yaman
(Ağcabədi, Bakı, Qarakilsə, Laçın) bax yalxı. – Qoyunumuz yalxu doğur (Ağcabədi); – Davarlarımızın hamısı yalxu doğdu (Qarakilsə)
(Cəbrayıl) yenidən
(Zəngilan) corabsız. – Əhməd əyaqqabını yalıntarax geyib, həyətə çıxdı
(Çənbərək, Karvansaray) bax yalıntarax. – Qaloşu əyəğimə yalıntəyx aldım (Karvansaray)
(Dərbənd) bax yalqın. – Kirşəni yalkını sinsə, odun yükləmə ulmadım
(Dərbənd) kirşənin yan hissələrini birləşdirən ağaclar
(Bərdə) təkgəzən canavar. – Qışda buralarda yalqızax çox olardı
(Tovuz) bax yalqızax. – Qoyunnarı yaxşı gözdə, buralarda yalqızdax yaman çoxalıf
(Bərdə, Ucar, Cəbrayıl) bax yalqızax. – Yalquzax qışda kənddə çox olur (Bərdə); – Eşidirsən, yalquzax uluyur (Cəbrayıl)
(Qazax) ətli-canlı, kök. – Kərimin bir yallı-yapallı arvadı var
(Bərdə, Borçalı, Hamamlı) atın yalı. – Yalman atın boynundo:lur (Bərdə); – Atın yalmanı örülör (Borçalı); – Dayça:n yalmanın qırxıfsaηmı? (Hamamlı)
(Çənbərək) atın yalından tutmaq. – Atı yalmanna, min get dağa
(Bərdə, Qazax) zəif alov. – Yalonqı əlimi qızdıdı (Bərdə); – Yalonqı eləyin, bir az isinəx’ (Qazax)
(Kəlbəcər) rəybərəy, fikrini tez-tez dəyişən. – Əmirassan çox yalotu adamdı
(Mingəçevir) bax yalonqı
(Karvansaray) şoran (torpaq). – Sarıtəpə, Balaxaç, Pirğalam bizim kəndin ətrafındayı yalöyx yerlərdi
(Qazax) yaltaq
(Ağdam) talvar
(Gədəbəy, Qazax) ayaqyalın. – Bir də yalvırdax bir oğlan çıxdı qavağıma (Qazax); – Yalvırdax nə tüşüfsüη buralara? (Gədəbəy)
(Gədəbəy) kömür quyusu
(Qazax) yamaq. – Paltara yamalıx saleram
(Zaqatala) yamaqlamaq
(Zaqatala) bax yamalıx
(Borçalı, Cəbrayıl, Füzuli, Göyçay, Qax, Qazax, Mingəçevir, Tərtər, Tovuz) xəstəlik adı. – Yaman adamı öldürör (Tovuz); – Kəhər at yamannan öldü (Cəbr
(Basarkeçər, Gəncə) yaman xəstəliyi üçün dərman bitkisi. – Heyvanın yarasını yamançöpü sağaltdı (Gəncə); – At, inəx’ yamannıyanda yamançöpün qaynadıll
(Gəncə, İmişli, Şəmkir) yaman xəstəliyinə tutulmaq. – Bi yaxşı atım vardı, yamanneyıb öldü (İmişli); – Bizim atımız heç yamannamax bilməz (Gəncə); – A
I (Xanlar) dəyirmanda un tökülən yer, unluq. – Yamşağı dar olan də:rman unu çox tozduyar II (Qax, Zaqatala) çoxdanışan
I (Cəlilabad, Oğuz) başqa. – Maha icazə ver, yan yerə gedəsiyəm (Oğuz); – Mən onnan danişdim, gəldim, o, yan yerə getdi; – Miyəllim diyən bı qağa yan
(Qubadlı, Naxçıvan, Ordubad, Şərur, Zəngilan) ötrü. – Mən pasportdan yana burda qalmışam (Ordubad)
(Şamaxı) yaxınlaşmaq. – Göydə gedən sonalar bir-birinə yanalar
(Şərur) yanacaq (odun, çörçöp). – Təndirə yanası at, çıx
(Culfa, Laçın, Ordubad) bax yalav. – Yanava haçar qoymuşam, ver maηa (Laçın); – Qapı:n yanavın çox vaxd daşdan hörəllər (Culfa)
(Zaqatala) sağdış, soldış
(Lənkəran) yelkəni kiçik qayıq. – Qurbanın yanboyi bu gün Səlyannan gəldi
(Gədəbəy) yan hissə (arabada). – Yançağını düzəldin də, haraveyi ota aparın
I (Bərdə, Borçalı, Xocavənd, Kürdəmir, Qazax, Qarakilsə, Quba, Tovuz) köməkçi. – Yançı olmasa, çovan, sığırçı işdiyəmməz (Borçalı); – Xanatoxuyanın ya
(Naxçıvan) anbar əvəzinə istifadə edilən tikinti, daxma. – Uşağlar, yandamınnan çıxın, bağlıyıram
(Salyan) kanalın kiçik qolu. – Yandəs kanaldan kiçik olır
(Cəbrayıl) acıq ◊ Yandıx vermək – acıq vermək. – Sonuya yandıx verməsəm, ürəyim soyumaz
(Gədəbəy) qırmızımtraq. – Nə yaηal yanaxları var qızın, elə bilinnən qızıl güldən irəy alıf
I (Borçalı) bax yandıx II (Zəngibasar) məc. intiqam, qisas. – Sənnən gərəx’ yanığımı alam
(Ağdam, Basarkeçər, Bərdə, Gədəbəy) mal xəstəliyi. – Yanıqara bir gün tutsa, heyvan savağ ölər (Bərdə); – Yanıqara oluf, də:sin cöngə (Gədəbəy); – İnə
(Gəncə, Qazax, Tovuz, Zaqatala) qorxutmaq, hədələmək. – Atam səni yanıyırdı (Qazax); – Niyə məni yanıyırsan, sənnən qorxan-eliyən yoxdur ha! (Gəncə)
(Gəncə) hədələtdirmək, qorxutmaq. – Onu elə yanıtdırım ki, illərnən mənim həndəvərimə gəlməsin