(Çənbərək, Kürdəmir, Qarakilsə, Qazax, Mingəçevir) tamah. – Mənim heş nəyə tamırım yoxdu (Qazax); – Mənim dünya malında tamırım yoxdu (Qarakilsə) Tam
(Ordubad) vəzəri
(Salyan) ölçmək. – Bı citi tamla ver mə:
(Qazax, Mingəçevir, Şəmkir) arxın içindən çıxarılaraq kənarına tökülmüş torpaq. – Tan olmasa, su arxdan daşar (Qazax); – Arxın tanına kimi əkiflər (Mi
I (Bakı) qıfıl. – Qapıda tananı görüb qeyitdim II (Ağdam, Bərdə, Gədəbəy, Gəncə, Goranboy, Qax, Mingəçevir, Tərtər, Tovuz) sırğa
tanax burun: (Kürdəmir) yastıburun
(Goranboy) qulağın yumşaq hissəsi, sırğa taxılan yeri
(Bakı) varlı, dövlətli. – O, çox tanxalı olub əvvəllər
(Yardımlı) tapşırmaq. – Tanxariəm də xeyri yoxdu
I (Balakən) qəti. – Köhnə hökümət işə, onu qayran adama tank qıymat verməzdi II (Zaqatala) dazbaş
(Quba) səs. – Əxşamlar həmişə meşə tərəfinnən cürbəcür tanq gələdü
I (Cəbrayıl, Cəlilabad, Füzuli, İmişli, Qarakilsə) bax tanqax. – Oa min manatlığ tanqah vermişük (İmişli); – Kişinin əlində bir elə tanqahı yoxdu (Qar
(Salyan) pul, sərmayə, vardövlət. – Kişinin əlində tanqaxı var
(Qax) əkilməyən boş sahə
I (Qax, Mingəçevir, Şəki) ağacdan düşüb əzilmiş <meyvə> ◊ Tap atmax (Kürdəmir) – küt getmək
I (Ağdam, Cəbrayıl) qoyunları salmaq üçün qamışdan tikilmiş ağıl. – Çoban qoyunu tapana yığdı (Cəbrayıl) II (Bakı, Cəbrayıl, Kürdəmir, Mingəçevir, Sal
(İrəvan) əkin sahəsini malalayan adam. – Tapançı göndərdin?
(Ağdam, Borçalı, Gədəbəy, Ordubad, Şəmkir, İrəvan) əkin yerini malalamaq. – Yeri tapannan tapannadıx (Borçalı); – Tapannamamış səpbəx’ olurmu heş toxu
(Qax) seyrək yağış
(Balakən, Qax, Şəki) deyəsən. – Məmmədin evə gəlməsinnən Əlinin xəbəri yaxdu, tapar; – Ana, uşağ yuxudan durub, tapar (Balakən); – Yoldaşım məni çox g
(Şahbuz) gildən düzəldilmiş zibil qabı. – Zibili yığ taparana, apar at
(Borçalı, Qazax) tapmaca. – Tapbıyı uşaxlar de:ir (Qazax)
(Ordubad) balaca təndir çörəyi, kökə. – İssi tapeni üzlü pənirinən yiyəsən; – Tape yassı olur
(Naxçıvan, Zəngilan) bax tape ◊ Tapı salmax (Zəngilan) – balaca təndir çörəyi, kökə bişirmək. – Bir yumşax tapı sal göndər ma:
(Ağdam) şahid
(Ağdam, Borçalı, Gədəbəy, Hamamlı, Qazax, Tovuz) kiçik ot topası. – Otun qalınlığınnan baxıf görürsən, bir tapı iki-üş vərdən olur (Ağdam); – Yaveynan
(Ağdam, Şərur, Tovuz) biçilmiş otu bir az quruyandan sonra qotmanlamaq. – Yaveynan otu tapıllıyırıx (Ağdam); – Mən otu tapılladım (Şərur); – Uşaxlar q
(Borçalı) maldarlıq işini yaxşı bilən. – Əhməd kişi yaxşı tapımal adamdı
(Zaqatala) üzüm yığmaq üçün xüsusi səbət. – Üzümü tapkiya yığallar
(Qax) siçovul
I (Ağdam, Ağdərə, Basarkeçər, Borçalı, Çənbərək, Gədəbəy, Qarakilsə, Qazax, Şuşa, Tovuz) toyuqların axşamlar üstündə yatdığı ağac
(Ordubad) xörək adı. – Mən bu gün tarabudux yedim
I (Qax, Şəki) kürək (insanda). – Taraxlar elə zoqqıldıy (Qax); – So:ğ oltdı, taraxlarım ağrir (Şəki) II (Oğuz) dırmıq
(Oğuz) hop-hop, şanapipik
(Oğuz) dırmıqlamaq. – Taraxlamasan toxum üzdə qalar
(Zaqatala) şüyüd
(Dərbənd, Tabasaran) hophop, şanapipik. – Taraqbaş qeyənün deşikləründə yuva salutdu (Dərbənd)
(Ordubad, Şuşa) fişəng. – Bayramda taraqqa atardıx (Şuşa)
(Çənbərək) tənbəl. – Taral adamnan yoldaş olma
(Şəki) parça-parça, hissə-hissə. – Taraşa-taraşa doğradı töx’dü odunnarı
(Zaqatala) dəstə
(Bakı) alaçıq. – Una bax a:, öyeşgi sökdi, hindi qalıb tarçığda ◊ Tarçığın almax (Cəbrayıl, Qarakilsə) – həddən artıq yeyib doymaq
(Qarakilsə) 1. həddən artıq yeyib doymaq 2. kökəlmək
(Bakı, Salyan) 1. tərbiyəsiz. – Mən tarxam adam olseydım, atam məi dögərdi 2. ərköyün. – Tarxam adam oxıyaməz (Salyan) ◊ Tarxam olmağ (Salyan) – 1
(Salyan) 1. ərköyünləşmək 2. tərbiyəsiz olmaq. – Bı uşağ yaman tarxamlaşıb, heç sözə baxmır
(Salyan) kök. – Bi tarxan qoyınım vardı, dünən kəsdim
(Salyan) bəzək ◊ Tarım vermək (Salyan) – bəzəmək. – Özinə belə tarım verib ki, gəl görəsən
(Xaçmaz) qurum. – Bacada tarın çox olduğunnan ona od düşmüşdü Tarın olmax (Cəbrayıl) – vərdiş etmək
(Kürdəmir) dələmə. – Qoyunun tarqatığını yimisənmi?