(Dərbənd) bayquş. – Şa:- pərünün damində kələmama çux uturutdu
(Şərur) istiot. – Kələmbirəm qalxaram; Qızılgüldən qorxaram
(Zərdab) balıq növü adı. – Oğlan bazarda kələmo satırdı
(Ağdaş) kələm və düyüdən hazırlanmış xörək. – Bu gün kələmsuyuğu yedim
(Kürdəmir) başbilən, ağsaqqal
(Naxçıvan) ağac adı. – Bırda kələnbir çox bitir
(Cəbrayıl, Culfa, Ordubad, Ucar) dəryaz. – Ədil kələnteynən ot vurur (Cəbrayıl)
I (Bakı, Bərdə) kök, sağlam. – Ziveydə kələntər arvatdı (Bərdə) II (Cəlilabad) bilikli, çoxbilmiş. – Oların axılkəsənnərinnən iki kələntər arvad gətir
(Culfa, Ordubad, Ucar) bax kələntə. – Kələntiynən ot biçəllər
(Gədəbəy, Xanlar) bax kalafır. – Əti dorğoysan, yağda pişireysən, oloy kələpır (Xanlar)
(Basarkeçər) bax kalafır. – Heyvanın ətinnən teccə bir kələpırt qayır yə:x’
(Ağcabədi, Ağdam, Füzuli, Göyçay, Ucar, Tərtər) təzə əkilmiş tənək. – Bı kətdə kələsər çoxdu (Ağcabədi); – O təzə əkilmə tənəx’lərə kələsər de:rix’, a
(Ordubad) hörümçək. – Bizdər hörümçəx’ demərıx, kələtan deyərıx
(Füzuli) bitki adı
(Qarakilsə, İmişli, Şahbuz) yan tərəfləri daşla hörülmüş ağıl, heyvan salınan yer. – Yayda malı kələyə salırıx (Qarakilsə); – Kələyə ma salıllar (Şahb
(Qax, Qazax, Quba, Oğuz, Şəki, Zaqatala) kərtənkələ. – İlana ağı verən kələz olar (Şəki)
(Xanlar) qoca, qocalmış. – Bu kəlfir it yediyi yala dəyməz
I (Borçalı, Qazax) yastıdaban ev ayaqqabısı. – Ə:, o kəlix’ləri gətir burya (Qazax) II (Ağdam, Ağdaş, Cəbrayıl, Gəncə, Oğuz, Zaqatala, Zəngilan) bax k
(Bakı, Cəlilabad, Kürdəmir) yetişməmiş qovun və ya qarpız. – Uşaxlar bosdannan bir neçə kəlik gətirdilər (Bakı); – Mına iki dənə kəlik verir (Cəlilaba
(Qazax) hərdənbir. – Axlın kəlim-kəlim gəler
(Zaqatala) sıyırmaq, – Xamırı astamnan kəliyırıx
(Cəbrayıl, Füzuli, Mingəçevir, Şəki) təmizləmək, xırda otları dibindən kəsib götürmək, kürümək. – Cümşüd, arxı kəli, su gətirəx’ (Cəbrayıl)
kəlin qoyun: (Ağcabədi, Ağdam, Başkeçid, Borçalı, Culfa, Füzuli, Hamamlı, Xocavənd, Kürdəmir, Qax, Qazax, Şəmkir, Tovuz) buynuzlu qoyun
(Ordubad) soğanın bir növü. – Kəliş daddı soğandı
(Qarakilsə) xeyirxah, qayğıkeş. – Əli çox kəlkün adamdı, yəqin tanıyarsı͂:z
(Basarkeçər) camış naxırı
(Zəngilan) “düzbucaqlı” şəklində. – Əvi kəllayı tix’dimişəm
(Bakı, Quba, Şamaxı) yekə-yekə, böyük-böyük. – Kəllə-kəllə danışmağ süzə qalıb (Şamaxı). – Sə:n adətündü həməşə kəllə-kəllə danışmağ (Quba)
(Salyan) həddini aşmaq, ağ eləmək. – Yığışdır özüvi, lap kəlləçarxa çıxdın a!
(Culfa, Ordubad) bax kalladar I
kəllədarrıx eləməx’: (Gədəbəy) dikbaşlıq etmək. – Kəllədarrıx eləməynən kimə neyləjəx’siη kin?
(Qax) kəlləpaça. – Habı kəlləqıtzanı qaırsana
(Ordubad, Şərur) qapının yuxarı hissəsində düzəldilən işıqlıq, pəncərə. – Kəlləlıxda iki göz olar işıx üçün (Ordubad)
(İmişli) cilovun atın başına keçirilən hissəsi
(Basarkeçər, Borçalı, Qazax, Mingəçevir, Ucar, Tərtər) zökəm. – So:x də:if kəlləmanqo olmuşam (Ucar); – At da, adam da kəlləmanqo ola bilər (Tərtər)
kəllpəsdix’ eləməx’: (Şuşa) zəhmət çəkmək, çalışmaq, əlləşmək. – Hərdən axşamacan kəlləpəsdiy eliyirəm, əvə gələndə də arvad zəhləmi tökür
(Ordubad) çərməki, gönü döyüb düzəltmək üçün bürüncdən hazırlanmış alət. – Kəlməçini dükana apar
(Lerik) qarımış qız
(Gəncə) giləoxşar sarı torpaq. – Bu kərpişdər kəlpirə oxşuyur; – Burda nə çox kəlpir var
(Bakı, Basarkeçər, Gədəbəy, Xaçmaz, Şamaxı, Şəmkir) 1. iri, qüvvətli (Basarkeçər). – Qalxozda yaxşı kəltə öküzdər var 2
(Basarkeçər, Qazax, Şəmkir, Tərtər) kəsək. – Kəltənnən iti vurdum (Qazax); – Kəltən daş kimiydi (Şəmkir)
(Cəlilabad) qışın birinci ayı. – Ataram səni, kəlvəcdə qarnan gələrsən
I (Şamaxı, Zaqatala) heyvanlarda olan xəstəlik. – Bu il mal-qaraya kəm düşdü (Zaqatala); – Bu atda kəm var, muni alıb satan olmaz (Şamaxı) II (Ordubad
(Ordubad) barama növü. – Kəmbərbəsdə barama:n yaxşı ipəyi olur
(Qazax) ağıldankəm. – Ağlı yoxdu, kəmçatdı
(Bakı, Kürdəmir) mala (alət). – Kəmçəni vər, öyü suvıyım (Kürdəmir)
(Kürdəmir) mala
(İsmayıllı) kiçik sahə. – Bu kəmçənəyin də otun biz biçəciyik
(Şəmkir, Tovuz, Zaqatala) yarımçıq, əskik. – Yerin başında birəz kəmçix’ qalıf, sərin tüşəndə onu çəkin; – Yorğanın dannajıx kəmçiyi qalıf, gəl onu sı
(Quba) sünbül dəstəsi. – Kəməni quyun yidi