(Dərbənd, Tabasaran) çətinlik. – Mənüm zamanumda qeyinluğlar uldi (Dərbənd)
(Ordubad) tunel. – Qeymənin altınnan adam gedən yer var
(Quba) xəsis. – Qeyməz adamın malın üzgəsi yiyər
(Bakı) caynaqlamaq. – Çalağan gögərçini qeynağlıyıb apardı
(Salyan) bax qaynama
(İsmayıllı) daşlı-qayalı. – Oğul, o qeyran yeri görürsən, Girdiman çayı indiyəcən ona güc gələ bilmi:b
(Qazax) başqa. – Ona binəm qeyraz bəylər paxıllığ elədilər
(Bakı) qabaq
(Bakı) qabaqlamaq. – Məni qeyşərdən qeyşərrəmə!
(Gədəbəy) xurcunun və ya xalçanın qırağını tikmək. – Qəaxladıηızmı gəviyi, a qızdar?
(Dərbənd) bax qabələ
(Dərbənd) gavalı növü adı. – Bizim bağlarda qəbjin az uladı
(Cəbrayıl) bax qablı
(Meğri) bax qacal
(Qarakilsə) bax qajal
(Zəngibasar) bax qəcələk. – Qəcələ ağaşda yua qurub
(Kürdəmir) sağsağan. – Qəcələk yayda balalıyır
(Ordubad, Şərur) beşdaş oyunu. – Mükayıl yaman qəcəmədaş oynıyandı (Ordubad)
(Qarakilsə, Ordubad) bax qajir. – Qəcər bizdə cücə-zad qoymur, daşıyıb aparır (Ordubad)
(Yardımlı) qıc olmaq, büzüşmək. – Tö:ğlər sö:ğdən qəci:b
(Qarakilsə, Ordubad) bax qajir. – Qəcir bizdən bir toyuğ aparıb (Ordubad)
(Dərbənd) bax qəcələk. – Qəçələ meşədə çoxdi
(Salyan) bax qajır. – Qəçər yaman quşdu yırtıcı; – İkisini də di:rig: qəçər də, qəçil də
(Salyan) bax qajır
qədağa eləməg: (Cəlilabad) xəbər göndərmək. – Qardaşım qədağa eliyib ki, bacımı tez göndərin
I (Zəngilan) doğramaq. – Ağaşdarı pış <peç> boyu qəddiyirıx II (Qazax, Yevlax) çərtmək (karandaşı)
(Naxçıvan) balaca xəncər. – Qəddərə balaca xəncələ diyirik
I (Cəlilabad) gizli. – Taxılı qədə-qədə apardı öyünə II (Yardımlı) yavaş-yavaş. – Şükür Allaha, işdərim qədə-qədə gedey
(Yardımlı) sifariş, xəbər. – Əliyə qədəğə eləmüşüg, sabah gələcək
(Dərbənd) saxsı küpə. – Qədəx’də büz xəmir də saxlıyədüg
(Naxçıvan) xoşqədəm. – Məhəmməd çox qədəmli adamdı, o gələndə mənim işim düzəlir
(Zaqatala) qadın çalması
(Yardımlı) hörmət, nüfuz. – Hamınun yanında qədir-qurubi var
(Naxçıvan) hörmətli. – Sənin atan qədirri kişiydi
(Yardımlı) hörmətli, nüfuzlu
(Biləsuvar, Salyan) qovun növü adı. – Qədirtumı yemiş boz olur, şirin olur (Biləsuvar); – Mığanda qədirtumı yemiş çox olır (Salyan)
(Füzuli) rəhmsiz. – Belə qədrəhim adam olu:r?
(Şəki) tənbəl. – Qurban çox qəf adamdı
(Qarakilsə, Naxçıvan, Şahbuz, Şərur) çayxana. – Mən qəfədə heş oturmaram (Şərur); – Keşmişdə qəfə deyərdix’, indi çayxanadı (Şahbuz)
(Şərur) çayçı
(Qazax) qadınların alınlarına bağladıqları baftalı bəzək şeyi. – Qəfəseyi gəlinnər bağlardılar annarına
(Ordubad) bax qafxana. – Qəfxanada xörəy bişirərıx
(Salyan, Tərtər) qəfildən tutan, qapan (it). – Qəfilcil it adamı birdən tutur (Tərtər)
(Şamaxı) qəfildən. – Dağdan daş qəfilləmə düşdi
(Salyan, Yardımlı) mağaza (kooperativ). – Atam qəflətinə gedib (Yardımlı)
(Yardımlı) bax qəflətin
(Mingəçevir) tənbəllik. – Qəflikdə bizim kişinin tayı olmaz
(Bakı) bax qağala. – Bir qəğlə su vər mənə
(Balakən) başda əmələ gələn şiş
I (Biləsuvar, Cəbrayıl, Kürdəmir, Sabirabad, Zərdab) bax qaxal. – Malları qəhələ sal, çərbəndi də bağla (Kürdəmir); – Öküzdəri gəti yığ qəhələ, so:ra