(Şəki) oğlan evindən qız evinə aparılan nişan. – Məhburiyə bəliyə gə:litdi; – Hər yerdən gə:llər bəliyə görmağa
I (Lənkəran) bax bəlgə X. – Xörəyə bəblə duz tökəllər, bəllə olub ki!… II (Şahbuz) xırdaqulaqlı qoyun
(Naxçıvan) kiçik uşaqları qorxutmaq üçün işlənən xəyalı varlıq
I (İmişli) 1. yoluxmaq, baş çəkmək 2. yoxlamaq. – Tay gedib bizi bəlləmirsən?; – Gedək bəlliyək, görək kim var orda II (Kürdəmir, Ucar) nişanlamaq, iş
(Bakı) balqabaq
(Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) bax bəliyə. – Əli Əmirqulunun qızına bəlyə apardı (Borçalı); – Qızə:lən bəlyə heş xoşumə:lmədi mə:m (Gədəbəy)
(Cəbrayıl) məgər
(Qazax) xal. Əhmədin üzündə bən var
(Ordubad) karniz, ev divarlarının üzərinə düzülən sonuncu çıxıntılı daşlar. – İskəndər, gə gedax bizim damın bənarahlarını düzəldax
(Qax) araba oxunun üstündə olan ağac hissə
I (Şəmkir) dilin ucuna çıxan kiçik sızaq. – Dilimə bənd düşüf II (Şəmkir) qoyun xəstəliyi adı. – Ay ha! Çovannara tafşır, qoynu Qahramanın qoynuna qat
I (Ağdam, Başkeçid, Cəbrayıl, Füzuli, Gədəbəy, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Şəmkir, Tovuz, Zaqatala, Zəngilan) dərz və ya bafa bağlamaq üçün kökündən çıxa
(Bakı, Küdəmir, Quba, Salyan) bax bəndəm I. – Gedginən ordan mə: bəndəmə gətginən (Bakı); – Otı bəndəməynən bağlallar (Salyan)
(Ordubad) taxıl dərzini bəndəmlə bağlamaq. – Yağış yağmamış taxılı bəndəmləmax lazımdı
(Gəncə) bax bəndəmləmax Bəndəm yeriməx’ (Borçalı) – bənd (b a x 2-ci məna) xəstəliyi nəticəsində yıxılayıxıla yerimək
(Ucar) tikə-tikə, parça-parça. – Qənşərdə quldurrar kəndimizdən bir neçə adamı bəndər-bəndər doğramışdılar
(Ordubad) ev divarlarının üzərinə düzülən sonuncu çıxıntılı daşlar. – Damın bir bəndərgahı pis qurulub
(Çənbərək) bağlamaq, bənd etmək. – Sijimi haravanın bir yerinə bəndərgahla
(Qazax) xallı
(Ordubad, Şahbuz) bazar ertəsi. – Sabah bənəmiyədi (Şahbuz)
bəngələyi qaçmax: (Mingəçevir) qorxmaq
I (İsmayıllı) damın üstünü hamarlamaq üçün alət II (İsmayıllı) verdiyi vədi yerinə yetirməyən adam. – Həsən bəngi adamdı
(Bakı) bax bənəmiyə
(Ağcabədi) bəzgəg (əti yeyilən köçəri quş). – Bənzəkin əti yeməlidi
(Cəbrayıl) bənd (axar suyun qarşısını kəsmək üçün düzəldilən maneə) ◊ Bərbənd qoymax (Cəbrayıl) – bənd salmaq, çayda və ya arxda suyun qarşısını kəsmə
(Qarakilsə) erkək kəklik. – Bizdər bərbəş erkəx’ kəx’liyə də:rix’
(Meğri) yüz dərzdən ibarət taxıl tayası ◊ Bərdex’ vurmax – dərzlərdən taxıl tayası düzəltmək. – Dadaşım beçara bərdex’ vururdu ki, gəlin kimin
(Zəngilan) bax bərdex’. – İki bərdəx’ taxılımız var ◊ Bərdəx’ vurmax – b a x bərdex’ vurmax. – Qalxozçular biçilmiş dərzdəri xırmanın qırağında bərdəx
I (Göyçay) sahilə yaxın dayaz yer. – Gəmini bərədən aparıblar II (Lənkəran, Kürdəmir) bağ və ya bostanların arasından gedən cığır III (Bakı, Füzuli, G
(İmişli, Kürdəmir, Salyan) kiçik arx. – Bərəçəni aç, su gəlsin (Kürdəmir)
(Bakı) suçu; bağ, bostan və s. əkin yerlərinə xırda arxlarla su verən (adam). – Bərəçini ayda iğirmi manata tutmuşam
(Füzuli) kolsuz yer. – Kolsuz yerə bərəfır de:irix’
(Bərdə, Daşkəsən, Şəmkir) 1. ovlanacaq heyvanın keçdiyi yer, pusqu, bərə (Bərdə, Daşkəsən). – Ovu bərəlgədə vurallar (Bərdə); – O: ki, bərəlgədən keşd
(Bakı) bax baramum. – Həkim Həsənə əlində oynatmağa bərəmum vərib
(Meğri) şələnin sürüşüb düşməməsi üçün şələ götürən adamın qollarının altından keçirilən ip. – Ə:z, Xeyrənsə, bərəşdərin boşalmıyi ki?
I (Zəngilan) darvaza. – Muxtar gecə bərəyəni möhkəm bağlıyır II (Laçın) qayalıq üzərində olan otlu yer
I (Borçalı) düşərgə yeri. – Gedəx’ dar daşın bərgəhində əyləşəx’ II (Hamamlı) şah sarayı
(Zəngilan) qorxulu, ağır. – Xəsdə:n vəziyəti bərhaldı
(Borçalı) bax barxana I. – Gəlin bərxaneyi yığışdırax gedəx’. – Qızın bərxanasın apardılar
(Tərtər) şirin, qırmızımtıl rəngli üzüm növü. – Bərx’saflax qışatan qalır
(Salyan) gəmilərin duracaq yeri. – İsa kişi bəriyahda işdiyirdi; – Bırda daşdı bəriyah vardı
(Ağdam, Bakı, Qazax, Ordubad) xəsis. – Xalam bir bərkdi ki, gəl görəsən (Ağdam); – Muradxan bərk adamdı (Qazax)
(Çənbərək) qurtarmaq. – Qalxoz qoynu qırtdı bərkətdədi, boylum bağa köçüdü
(Cənubi Azərbaycan, Şəmkir) quraqlıq nəticəsində bərkimiş torpaq ◊ Bərkiy olmax (Şəmkir) – quraqlıq və ya tapdalanmaq nəticəsində bərkimək
(Tovuz) tez-tez yerimək, sürətlə yerimək. – Mən bərkiyiv öyə çatdım
(Zəngilan) yetişmək. – Meyvə yeməli olanda də:rıx ki, bə:rif
bərrax tüşməx’: (Oğuz) didərgin düşmək
(Karvansaray) tənbəl. – Ə, Qulam kişinin oğlu laf bərrədayın biridi
(Ordubad) on dərzdən ibarət taya. – On dərzə bir bərt deyırıx