I (Xaçmaz, Salyan, Şəmkir) alt tumanın və ya şalvarın ortası. – Gədənin şalvarının ağı cırılıf, mərəkədə biyavır oluf (Şəmkir) II (İmişli) var-dövlət,
(Təbriz) baba. – Mə:m ağababam hamıdan böyüx’ iydi
(Quba) böyük bacı
(Basarkeçər) böyük qardaşın arvadına müraciətlə deyilən söz. – Ağabajım öydə yoxdu, odune:dif
(İmişli) bilinməyən, hiss olunmayan. – Çovannar görürdün ki, cəmdəyin ağabilməz yerinnən kəsif götürürdülər
(Təbriz) nənə. – Mən yayda ağacanımın yanında olurdum
(Salyan) yüngülxasiyyət. – Sadığ ağacayağ adamdı
(Bakı) əlbəyaxa vuruşma
(Qubadlı) ağacın haçası arasında bitən mamır
(Təbriz) böyük qardaş. – Mə:m ağadadaşım Təbrizdə olurdi
(Bakı, Xaçmaz) üzüm növü adı. – Ağadayı çux şirin uladı (Xaçmaz)
(Zəngibasar) nənə. – Mən ağainnəmi görməmişəm
(Xanlar) gəzəyən. – Denən, ay süngüsarın oğlu, bu qoja vaxtında az ağajayax olsana
(Ağbaba) toydan bir neçə gün qabaq qız evinə aparılan yemək şeyləri (un, qoyun, meyvə və s.). – Böyün ağamət aparıllar
(Göyçay, Mingəçevir) üzüm növü adı. – Bu il ağamiri üzümü çoxdu (Göyçay)
(Zəngibasar) böyük qayın. – Ağamirzəm məni şə:rə aparmışdı
(Ağdaş, Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir) yayda camışların yatdığı bulanıq, palçıqlı gölməçə
(Ordubad) nənə; atanın anası. – Atanın anasına bizlər ağanənə deyərıx
(Lənkəran) süd məhsulları. – Ağaran olmaseydi, uşağlar korruğ çəkərdi
(Qazax) təmizləmək. – Zoğalı ağartda, mürəbbə pişirəx’
I (Kürdəmir) məc. açmaq, gizli saxlanmalı bir məsələni açmaq. – Məsələni ağartma, qoy üstüörtülü qalsın II (Bakı) bir məsələni həddindən artıq şişirtm
(Çənbərək) üyütmək. – Beyjə iki dağar arpa ağartdım
(Qazax, Şəmkir) məc. irigövdəli, iriboylu, irisümüklü. – Maşallah, ağaşdı uşaxdı (Qazax); – Ağaşdı heyvan olduğuna görə elə görülür, yoxsa qoja heyvan
(Dərbənd, Xaçmaz) ağımtıl. – Zərlünü qizinü ağavuş parçadan bir künneği var, lap xuşumə gələdü (Dərbənd)
(Ağdam, Bərdə, Şuşa, Tərtər) qorxaq. – Əşi, onnan işiηiz olmasın, o, ağba- ğırın biridi, onu aparsaηız, yolda özüηüzə əngəl olar (Ağdam)
(Gəncə) dayıarvadı
(Şərur) aşpaz. – Şə:rdə yeməyi ağbaşdı bişirir
(Füzuli) ipəkqurdu xəstəliyinin adı. – İpəx’qurdu toflanıf şişir, belinnən ağ irin olur, süt kimi tökülür, buna ağbuğuş de:lir
(Qazax) qabığı soyulmuş quru ağac. – Meşədən xeyli ağbuynuz gətirdim
(Gədəbəy) yabanı bitki adı. – Uşax ge:f düz bir şələ ağcabaş yığıf dünənnəri; Ninə:cə’x’siη, buğartana yığıf o ağcabaşdarı?
(Xanlar, Oğuz) meşə ağacı adı. – Ağcağan ağacınnan haravanın bə:zi yerrəri düzəlir
(Xanlar) ağcaqayın. – Ağcağaş da deyrəx’, ağcaqayın da deyrəx’
(Salyan) üzüm növü adı. – Ağcaqızın giləsi çox iri olur
(Göyçay) quş adı
(Göyçay) tezyetişən üzüm
I (Qubadlı) soyuqdəymə ◊ Ağcavaz olmax (Cəbrayıl) – soyuqlamaq. – Şaxda:n altda ağcavaz oldux II (Şəki) ağtəhər
(Qazax) solğun, rəngi qaçmış. – Telli uşaxlıxdan elə ağcavaza şeydi
(Basarkeçər) bax ağcavaz II. – Ağcəvəzə olan mal qalır saralır
(Qazax) dərman bitkisi adı
(Mingəçevir) quş adı
(Daşkəsən) b ax ağcavaz I ◊ Ağçavəzə olmax – soyuqlamaq. – İnəy ağçavəzə olanda çulitirənnən ağzına atanda sağaley
(Salyan) xəmir mayası
(Borçalı) zəif (heyvan haqqında). – O inək ağçöəzədi, heç sənə xe:r verməz
(Culfa) arpa-buğda. – Bu il ağdən yaxşıdı
(Oğuz) kişi alt tumanı. – Ağdizdiyi yayda geymillər
(Salyan) porsuq. – Bossana ağdöş dadanıb
I (Şamaxı) tənbəl (heyvan haqqında). – Bı öküz ağgözzi II (Ağdam) xəsis. – Məhiş ağgöz adamdı III (Salyan) qeyri-məhsuldar, münbit olmayan
(Quba) 1. yaxşılıq bilməyən 2. xeyir verməyən 3. pisxasiyyətli. – Ağgüz adamnan hiç dusduğ eləmə, unun heç işin bilmağ ulmiyədi
(Balakən, Biləsuvar, Cəbrayıl, Əli Bayramlı, Şəki, Zəngilan) 1. yayda malqara saxlamaq üçün ətrafı hasarlanmış üstü açıq yer (Balakən, Biləsuvar, Cəbr
ağın-dağın çıxarmağ: (Salyan) özbaşınalıq etmək, həddini aşmaq. – Sən də lap ağın-dağın çıxarmısan ha!