bəəc olmax: (Qax) dağılmaq
(Ordubad) tumanın, şalvarın bağ keçirilən yeri. – Atam həmişə şalvara bəggah tikərdi
(Bakı) qurbağa
(Ordubad) bax bağdatı I. – Qəbaxda əvlərimizin çoxi bəğdatı olardı
(Quba) bax bəqqə
(İsmayıllı, Quba) bax bəqələ. – Bəğələ dəyib, gedək yığax (İsmayıllı)
bəhəm eləməx’: (Mingəçevir) tamamlamaq, qurtarmaq. – İşin birini bəhəm elə, sora o birinə keç
(Cəbrayıl) əlbir olmaq, köməkləşmək. – Bəhəmləşdıx ikicəyimiz, qutardıx hamısın Bəhəm olmağ (Bakı, Şəki) – əmələ gəlmək, baş vermək, meydana çıxmaq
(Bakı) müvəqqəti bağ kirayəyə götürən adam
bəhim olmax: (Qax) qovuşmaq, birləşmək. – Honun mağa bəhim olan gün dağılsın
I (Göyçay, Quba, Qusar, Ucar, Şəki) bax ba:li. – Bəhli yetişib (Quba); – Biyil bəhli olmadı, quraxlığ oldu (Şəki); – Bəhli mürəbbəsi yeyirsənmi? (Ucar
(Qazax) məkr, kələk. – Alla: səni şeytanın şərinnən, arvadın bəhrinnən saxlasın
(Bərdə, Borçalı, Culfa, Qazax, Şahbuz, Tovuz) keçmişdə məhsulun onda biri həcmində alınan vergi. – On dərzin biri ağanın, doqquzu bizim, buna bəhrə de
(Şahbuz) keçmişdə bəhrə yığan adam. – Bı kətdə bəhrədar olub
(Bakı) bax bəhərxır
(Kürdəmir) balqabaq
(Ordubad) bax bəyismat. – Qərdaşım bəzardan bəhsumat almışdı
(Ordubad) münəccim. – Zöhrə ulduzun bizzər annamarıx, onu bəxici bilər
bəxrəm vurmax: (Meğri) qurtarmaq, son qoymaq. – Qırx-əlli ildi oruşnamaza bəxrəm vurmuşux
(Bakı) başdansovma, ötəri. – Adə, bu uşağları (uşaq) da gör necə bəxşəri işdi:blər a!…
(Bakı) bax baxdalamağ
(Quba) böyürtkən. – Uşağlar bəqələni yığıb yiyədülər
(Bakı) bax bağara I
(Quba) süd sağmaq üçün saxsı qab. – Qızım, git bəqqəni geti, inəyimizi sağağ
(Füzuli) xırda vaxtı ipəkqurduna verilən ilk yarpaq. – Əl yarpaına bəl deirix’
(Gədəbəy) gəmirici heyvan adı. – Bəlbəx’cin yekə oloy sıçannan xeylax
(Qax) bax belbi
(Çənbərək) kökəltmək. – Amandoy Nəsif ölürdü, indi oğarda bəldirif kin
(Cəlilabad) darvaza, həyət qapısı
I (Oğuz) öz xeyrini güdən II (Şəki) tənbəl, özünü işə verməyən. – Yana dartan kəlin özünə bələgir diyərux; – Bələgir adam olmaz bizim qalxozda
(Bakı) bax bələkün
(Bakı) sarı çiçəkli yabanı ot
(Başkeçid) aldatmaq
I (Gəncə, Qarakilsə, Qazax, Şəmkir, Tovuz) dağ aşırımı. – Karvan bələni aşdı (Qazax); – Deyir: “Ə, sən yoldan çıxma, o bələni çıxıp olları çağrajam” (
(Cəlilabad) bax bələd. – Qıza, bələti bağla, qoyinnər gəleylər qapiyə girməgə
I (Gəncə, Kəlbəcər, Kürdəmir, Oğuz, Ordubad, Şəmkir, Zəngilan) bax bəliyə. – Qıza bəlgə aparallar (Oğuz); – Bizim kətdə bəlgəsiz qız verməzdər (Zəngil
(Kürdəmir) yeməli yabanı bitki adı. – Bəlgimnən yap yaxşı do:uğa olur
(Quba) bax ba:lı
I (Balakən, Cəbrayıl, Göyçay, Kürdəmir, Qarakilsə, Qazax, Meğri, Mingəçevir, Oğuz, Sabirabad, Salyan, Şəki, Şəmkir, Tovuz) xırmanda taxıl döyüləndən s
(Şəki) oğlan evindən qız evinə aparılan nişan. – Məhburiyə bəliyə gə:litdi; – Hər yerdən gə:llər bəliyə görmağa
I (Lənkəran) bax bəlgə X. – Xörəyə bəblə duz tökəllər, bəllə olub ki!… II (Şahbuz) xırdaqulaqlı qoyun
(Naxçıvan) kiçik uşaqları qorxutmaq üçün işlənən xəyalı varlıq
I (İmişli) 1. yoluxmaq, baş çəkmək 2. yoxlamaq. – Tay gedib bizi bəlləmirsən?; – Gedək bəlliyək, görək kim var orda II (Kürdəmir, Ucar) nişanlamaq, iş
(Bakı) balqabaq
(Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) bax bəliyə. – Əli Əmirqulunun qızına bəlyə apardı (Borçalı); – Qızə:lən bəlyə heş xoşumə:lmədi mə:m (Gədəbəy)
(Cəbrayıl) məgər
(Qazax) xal. Əhmədin üzündə bən var
(Ordubad) karniz, ev divarlarının üzərinə düzülən sonuncu çıxıntılı daşlar. – İskəndər, gə gedax bizim damın bənarahlarını düzəldax