(Yardımlı) aramsız, fasiləsiz. – Yağış bidinimə yağey
(Qax) xam yer, əkilməmiş sahə. – Bidiydən şum qayrılır
(Cəbrayıl) anası ölmüş quzu və ya buzov
I (Cəbrayıl, Meğri) birlikdə, bir yerdə. – Yavığa gə, biğir oturax (Cəbrayıl) II (Bakı) güc, qüvvə. – Hələ bil əlimün bigiri yoxdu ◊ Bigir verməg – kö
(Kürdəmir) 1. bir dəfə. – Bi:ğur məyi, bi:ğur oyu döyirdi 2. bu dəfə. – Bi:ğur sə:n nobatındı
(Ağdam, Bərdə, Gəncə, Şuşa) ağacın dibindən çıxan cavan zoğ. – Bijdəri kəsməsən, yaxşı yekəlməz (Ağdam); – Məmiş, tənəx’ bijdərinnən bir az yol, eşşəy
I (Gəncə) nadinc. – Yaman bijəltəx’ uşaxlardı, əllərinnən yoldan keşməy olmur II (Şuşa) kələkbaz, bic
(Şuşa) kələkbazlıq, biclik, hiyləgərlik. – Bijəltəx’lix’də hamını ötüf keşmisən
(Qazax) kələkbaz, hiyləgər. – Belə bijəndər adam olmaz
(Gəncə) kələkbazlıq, biclik, hiyləgərlik. – Bijəndərrix’də onun qavağına çıxan olmaz
(Mingəçevir) kələkbaz, hiyləgər
(Ağdam, Bərdə, Şuşa) bax bijəngə. – Bir bijəngənədi ki, o, gəl görəsən (Şuşa)
(Borçalı, Qazax) bax bijəltəx’ II. – Yaman bijərtdəx’ uşaxdı (Borçalı)
(Qazax) doğmaq vaxtı çatmamış, doğum yaşına çatmamış (heyvan). – Bu düyə bijəyində doğdu, hələ gələn il doğasıydı
(Daşkəsən, Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir, Tərtər, Ucar) bax bijəyində. – Bizim düyə keçən il bijəyinə doğuf (Daşkəsən); – Alağız inəx’
(İmişli, Tərtər) vaxtından əvvəl, faraş doğulmuş quzu və ya çəpiş. – Mənim bir bijvərim var (Tərtər)
(Kürdəmir, Salyan) armud növu adı. – Bizdərdə bildirçinbıdı armud çoxdu (Kürdəmir)
(Tərtər) bax bildirçinbıdı
I (Qax, Meğri) birgə, birlikdə. – Sənnən bilə cəhənnəmə gidər (Qax); – Bir mənzildə qalerdix’, bilə yeyif, bilə də gəzerdix’ (Meğri) II (Meğri) ovuc
(Borçalı) quş adı
(Ucar) irigiləli, qara rəngli üzüm növü
(Yardımlı) qarışıqlıq. – Burdə biləxaylığ salmoun
(İmişli) bilən. – Mən çox sö:bət bilənçil dö:üləm
(Göyçay, İsmayıllı, Qazax, Naxçıvan) bilən, hər şeyi anlayan. – Kamal biləndər uşağdı (İsmayıllı); – Məmmədin oğlu yaman biləndərdi (Naxçıvan)
(Masallı) yaba
(Füzuli, Kürdəmir) yemiş növü adı. – Bozdəliynən bilərçin alahı cür yeməlidi (Kürdəmir); – Bilərçin bərk olur, irəngi ağ, ya da qırmızı olur (Füzuli)
I (Tərtər) köynəyin qoluna tikilən köbə. – Köynəx’də bilərzix’ olmasa, qolu tez dağılar II (Culfa) qaşsız üzük
(Qax) 1. həddən artıq çoxlu 2. bacardıqca. – Biləsincə mağa yüklədi, dannadı
(Lənkəran, Masallı) ördək. – Bala, o bililəri küçiyə niyə buraxmısan? – Bizim bililər çayda üzir (Lənkəran)
(Tovuz) bax biləbetdan
(Lənkəran) quş tutmaq üçün tor. – Biz bu gün biliqümə quracəyik
(Lənkəran) torla quş tutmaq. – Yüz dənə ördəyi birdən biliqümələdim
(Füzuli) tunel. – Orda bilindar var
(İmişli) bilet satan kassir. – Bilitçi yerimizi dəgişik salıb
I (Ağcabədi, Füzuli, Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan, Şuşa) uşaqlara verilən hər cür şirniyyat, meyvə və sair dadlı şeylər
(Bakı) keçmişdə topdansatışla məşğul olan tacir. – Binekdarun öyi doli olar
(Yardımlı) əvvəl, çoxdan. – Biney-bərgahdan olər dosdu
I (Cəbrayıl, Füzuli, Kürdəmir, Salyan, Şamaxı, Şəmkir, Zaqatala) köçərilərin qış aylarında kənddən kənar heyvan saxladıqları yer, məskən
(Füzuli) müqavilənamə. – Əvvəlcə binəcə bağlıyıllar, sora işə başdıyıllar dana
(Bakı, Şamaxı) əvvəlki, ilk, əsas. – Binəkdar yerimiz bıradı
(Lənkəran) odun. – Dünən meşəbəyidən bi maşın binəkə alduğ
(Göyçay) binə salmaq, yurd salmaq
I (Borçalı) doğru, düz. – Binəli söz oydu ki, Alı dedi II (Füzuli, Qax) oturaq. – Qorqan bizdən yuxarıdı, o da binəlidi, Qaraxanbəyli də binəlidi (Füz
(Göyçay) varlı
(Qazax, Mingəçevir, Şəmkir) uyğun, görə. – Adamın işinə binəm hax verir da (Mingəçevir); – Sən də qarnına binəm yi (Şəmkir); – Ona binəm qeyraz bəylər
(Qazax) münasib, uyğun. – Özünə binəsif hər kəs iş görsə, qalxozda iş qalmaz
(Yardımlı) əlüstü. – Əmin sözə həmməşə binixdə cavab verir
(Meğri) toyuq-cücənin su içməsi üçün düzəldilmiş çuxur yer. – Uş gündü bu külfətdən bir adam binilə su töxmey ki, cücələr issin
binist olmağ: (Yardımlı) yurd salmaq. – Bulər çoxdan burdə binist olublar
(Kürdəmir) turac