I (Borçalı, Füzuli, Şəmkir, Tovuz) yerli qoyun cinsi. – Bozax bizim yerin qoyunlarıdı, yunu seyrəx’di (Tovuz); – Bu bozax yunudu (Şəmkir) II (Füzuli)
(Qazax) yöndəmsiz. – İmamqulunun kiçix’ gedəsi illaf bozalapert oğlan oluf
(Ağbaba) yabanı bitki adı
(Daşkəsən) keçmişdə olan tüfənk növü. – Bir bozalısı vardı o vaxdar bavamın
(Gəncə) səhər alaqaranlığı. – Hələ bozarantıdı, göz-gözü görmür
(Kürdəmir) dalaşmaq, sözləşmək. – Boş şeydən ötri bozarışmağ ayıbdı
I (Ağdam) xarablaşmaq, sərtləşmək, pozulmaq (hava haqqında). – Hava yaman bozarıf, qarramasa yaxşıdı; – Hava bozarıf, də:sən, yağış yağajax II (Ağdam,
(Gəncə) boz rəngə çalmaq. – Bu buzoy yekəldix’cən tükü bozartdaxlanır Boz ay (Qazax, Naxçıvan, Şəmkir, Tərtər, Tovuz) – qışın son ayı
(Gədəbəy) quş adı
(Bakı, İsmayıllı, Qazax, Salyan) sac üzərində bişirilən mayasız çörək. – Bozdamac, əlim xəmirri, qarnım ac (Bakı); – A Şa:nisə xala, bozdamacı bişirib
I (Füzuli, Gəncə, İmişli, Qax, Qarakilsə, Mingəçevir, Şəmkir) 1. oxşayaoxşaya ağlamaq (Füzuli, İmişli, Qax, Qarakilsə, Mingəçevir)
(Goranboy) doğramac. – Güllü qarı bir boşqaf bozdamaş qayrıf yedi
(Cəlilabad) bax bozdamax (1-ci məna). – O qız nöşün bozdey?
(Beyləqan) dalaşmaq, deyişmək, sözləşmək. – Rəhim mənnən bozdaşdı; – Yaman bozdaşdıx o günü dədəmnən
(Füzuli, Kürdəmir) yemiş növü. – Bozdəli sulu yemiş olur, çox yeməli olur, irəngi boz, özü də kövrəx’ olur (Füzuli); – Cərco qo:nu bozdəliyə şirinnikd
(Kəlbəcər) sıyıq xörək. – Nənə, bir boze bişir
(İmişli) qoyun xəstəliyi adı
(Culfa) qoyun xəstəliyi adı. – Qoyunu bozvurması tutanda əmcəyi kor olur
(Ağcabədi, İmişli) quş adı. – Bozyorğa kəx’lix’ boyda olur, şorannıx yerrərdə çox olur (Ağcabədi); – Qabağımda bi bozyorğa səkiyirdi (İmişli)
(Şamaxı) bax bozdanmax II
(Şəmkir) bax bozdamac
(Bakı) bax bebə. – Nə yaxçı böbədü bu! – Adə, sən lap böbəyimişsən ki
(Qax) bax bəbəcül
(Qazax) axar suyun qarşısı kəsilərək əmələ gətirilən gölməçə
(Ağdam, Bərdə, Gəncə, Qazax, Oğuz, Şəmkir) mozalan. – Daneyi bö:ələx’ sancıf qaçer (Qazax); – Bö:ələx’ dağda çox olur, heyvana əziyət verir (Gəncə); –
I (Çənbərək, Daşkəsən) mozalanın sancması nəticəsində o tərəfə-bu tərəfə qaçmaq, şıllaqlamaq. – Mallar bö:ələx’lənəndə kürnəyə qaçellar (Daşkəsən); –
(Qazax) qızışdırmaq, acıqlandırmaq, əsəbiləşdirmək. – Məmməd Hasanı bö:ələx’ləndirif Vəliynən dalaşdırdı; – Ə, bö:ələxləndirmə onu, qoy otursun yerind
(Gəncə, Qazax, Tovuz) gölləndirmək məqsədilə axar suyun qarşısını kəsmək. – Əşi, suyun qavağını böəmə, qoy bəriyəlsin (Gəncə); – Gedirəm su:n qavağını
(Füzuli) kobud, tərs. – Mərdan böhüdə adamdı
(Zaqatala) böv. – Bura böqlə doludu
(Kürdəmir) bax böltələməx’. – Canavar qoyni elə bi sa:tda bölcələdi; – Dananı sabeyi uşaxlar kəsip bölcələdilər
(Kəlbəcər) körpə oğlan uşağı. – Böləx’, yanı ha belə balaja oğlan uşağı dana, ona de:rıx
(Qazax) bölükbölük, dəstə-dəstə. – Mal böləkət-böləkət otdor
(Bakı) bax bələkün
(Ağbaba, Bolnisi, Borçalı, Cəbrayıl, Gəncə, Qax, Qarakilsə, Qazax, Şəki, Şəmkir, Zaqatala, Zəngilan) nəlbəki
(Qazax) nəlbəki
(İmişli, Salyan) kəsmək. – Piçağnan oynama, əlini böltəliyər (İmişli); – Ət kəsəndə piçağ əlimi böltələdi (Salyan)
(Çənbərək) parçalamaq, hissələrə ayırmaq. – Qoruxçular malı böltələdi, daxala doldudu; – Beyjə canavar qoynu böltələyif qırıf
(Balakən) çovdar. – Buğdanın içində bö:lü çoxdu
(Tovuz) suayırıcı
(Şəki) bax böəməx’. – Suyun qava:nı bö:f dirriyə su çıxartdux
(Şəki) böyrək
(Şamaxı) düşbərə
(Xanlar) araba təkərində dəndənənin keçdiyi qövsşəkilli ağac. – Bir təkərdə altı börk olur
(Qax) pörtmək, qızarmaq (istidən). – İsdidən lap habı gecə börtdamişəm
(Borçalı) qoca qadınların kəlağayının altından başlarına qoyduqları bəzəksiz araqçın. – Börükü qoca arvatdar qoyor, əmə çəhillər qoymaz
böşk eləməx’: (Şahbuz) yalan danışmaq. – Özünnən də:n adama deyrix’ böşk eləmə
(Qazax) balaca süpürgə
(Qax) küçük
(Oğuz) bax bördəx’. – Qoyunda olur bö:ürdəx’