(Salyan) səbirsiz. – Nə bəssülkət uşağsan?!
(Oğuz) tez, cəld
bəşir eləməx’: (Meğri) istehsal etmək, emal etmək, becərmək. – Qulxızın südin bu kətdə bicə Pirim qızı Şapi yəxşi bəşir elər, u səlqalıdı
(Gədəbəy, Şəmkir) bax bənd I. – Dilimin üsdən bət çıxer de:inə, içəmmərəm isdi-isdi çayı (Şəmkir) ◊ Bət tüşməx’ (Gədəbəy) – dilin üstünə kiçik sızaq ç
(Qax) bax batdax. – Bətdağı yayməyin hara olsa!
(Ağdam, Bərdə, Gəncə, Laçın) 1. rədd etmək (Ağdam, Gəncə) 2. aldadıb satmaq (Ağdam, Gəncə, Laçın). – Amma qoyunu Əsgərin oğluna nə bətdədix’
(Meğri) qamət, görkəm, boy-buxun. – Temir bəti-burıtda hanı indi Eırnəzirdə adam?
(Lənkəran) qan almaq üçün həcəmət. – Başın ağrıyırsa, bətkeşnən sovrum
(Göyçay) əvvəllər, keçmişdə. – Bəyağınnan Qəməralı dəftərdə üç yüz öydi, hindi bilmirəm nə qədir qalıpdı
(Salyan) kampaniya şəkilli kişi toyu. – Bəybaşına az adam çağırıllar, özi də seçmə adamları
(Salyan) bəlkə. – Axşam bəyəvar süzə gəldim
(Ordubad) kömbə şəklində bişirilmiş çörək. – Bəyismat qalibdə pişir
(Salyan) uşaq oyunu adı. – Ay uşaxlar, gəlün bəyməgizil oynıyağ
(Qazax) boylu-buxunlu, gözəl. – Əli bəynişan oğlandı
(Gəncə) lobya və qovurulmuş soğandan hazırlanan xörək
(Naxçıvan) bax bəyismat. – Biz bəysumat allux
(Ordubad) toyun sonunda bəyin iştirakı ilə oynanılan yallı
(Çənbərək, Gəncə, Qazax) vəzi. – Uşağın boğazında bəz var (Çənbərək); – Boğazımın vəzdəri ağrıyır (Gəncə)
(Çənbərək) vəziləri şişmək. – Uşağın boğazı bəzdənif, gərəx’ doxdura aparam
(Füzuli) nəsil, tayfa. – Eyvazdılar bəzəllidi, Məmmədi bəzəllidi, qahım də:illər
(Şəmkir) kətan toxumu
(Şəmkir) kətan toxumu. – Atam xeyli bəzərəx’ əx’mişdi
(Başkeçid, Borçalı) kətan yağı. – Bəzir gəti, haraveyi yağla (Borçalı)
(Zaqatala) dəvə karvanının başçısı
(Zəngilan) bilərzik, qolbaq. – Dədəsi uşağı qolundakı bəzmətdən tanıyır
(Salyan) şanapipik. – Bıbış gəlib
(Biləsuvar, Qazax) mişar. – Bıçqının dişdəri köhnəldi (Biləsuvar)
I (Salyan) yandırmaq üçün kəsilmiş ağac budaqları. – Bıdamadan yarmaca yaxşı yanır II (Cəbrayıl) iri, böyük
(Cəbrayıl) iri-iri, böyük-böyük. – Elə qarğıdalı bitdi ki, bıdama- bıdama
(Cəbrayıl, Füzuli) məc. döymək, vurmaq əzişdirmək. – Ə, bı kəli az bıda, yazıxdı (Füzuli)
(Cəlilabad) bax bıdamax. – Əvə gələndə səni bıdıyəcəm
(Yardımlı) sındırmaq. – Mallar şivləri bıdarreyıb
(İrəvan) ağacın əlçatmaz yerlərində qalmış son meyvələri dərmək. – Əyə, İbaş, gəl Hacıbəyin bağınnan alma bıdıxlıyax
(Kürdəmir) budur. – Bıdıynan, gəlir dayna
(Bakı) meynənin cavan zoğlarından çıxan nazik tellər
(Çənbərək) qaynatmaq, bişirmək. – Bir az qartop bığıldadax yə:x’
(Füzuli, Salyan) üçyaşar erkək dəvə. – Üş ildən keçəndə bığır olur
(Şamaxı, Zərdab) bu dəfə. – Atam balası, bı:ğır gedəndə bizim uşaxları da özünnən apar; – Nədənsə, bı:ğır bizi yada salmadın (Zərdab); – Bı:ğır ko:deg
(Füzuli) yavaş-yavaş. – Qazanda su bığır-bığır qaynıyır
(Kürdəmir) balqabaqdan bişirilən xörək adı
(Qazax) yemək. – Həsən o ki var bığladı
(Sabirabad) paltarasan, asılqan. – Pencəyi bıxcadan as
I (Gəncə) ana (uşaq leksikonunda). – Ay bıjı, mq: bir az saqqız al II (Borçalı, Qazax) bacı, bacıcığaz
(Şərur) bu tərəf
(Kürdəmir) bu qədər. – Mənə bıqqada əpbək vər
(Zəngilan) qarışmaq, tutulmaq (hava haqqında) – Hava bılancıdır, də:sən yağış yağacax
(Borçalı) ördək balası
(Şamaxı) sərab, ilğım
(Qazax) körpə buzov
(Ağsu, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Tovuz) gilə-gilə, damcı-damcı. – Anası öləndə qız gözlərinnən bıldır-bıldır yaş tökirdi (Ağsu); – Elə ağler kın, g