(Şəki, Şəmkir) bax bürmə. – Bura yaman bürməlix’di, birdən ilan-zad olar (Şəmkir)
(Hamamlı) bənövşəyi rəngli çiçəyi olan yabanı dərman bitkisi. – Yayda isdidən heyvanın yarasına qurt düşər, o büröylüdən əzif yarıya tököllər, qurd öl
(İmişli) bürüncək. – Bürügüm vardı, çağardıb bürügü də verdim mına
(Saatlı) ağacın balta ilə kəsilən yeri. – Bürümü gen götürsən, tez kəsərsən
(Göyçay) yapıncı. – Qədim vaxt payız yunundan bürüncəx’ qayırırdılar
(Kəlbəcər) çarşab. – Qavaxlar arvaddarda olurdu bürüngə
(Bakı) yaxşı bişirilmiş, bişib qızarmış (çörək). – Gitdim gördüm yaxçi bürüşdə çöreglər pişirib, ikisini vırdım qoltuğuma getdim
(Ordubad) yundan toxunma kişi paltarı. – Bürüşməni kişilər qəbax geyərdi
(Quba) bax bişmə I. – Büşmə ipəkdən tuxunadi
(Tovuz) tamam, tamamilə. – Taxılı bütərəm piçirix’
(Tovuz) tamamilə. – Biz südü üzün almamazdan bütrəmcix’ bişirərix’
(Salyan) bütöv. – Mə: bi dənə bütrüm kağız verin
(Başkeçid, İmişli, Qazax, Şəmkir, Tovuz) əmi və ya dayıarvadı. – Əminin də, dayının da arvadına büvü deyrix’; – Mən əmimgilə gedəndə büvüm xamır yoğur
(Şəmkir) əqrəb. – Büyə də ilan kimi zəhərri olor
I (Çənbərək) bağsız çarıq növü. – Bu büzməyi havaxdan geyirsin, Oruc? II (Kəlbəcər) qadın üst paltarı
(Lerik) yeni doğulmuş uşaqlarda olan xəstəlik adı. – Uşağ büzməcədən öldü; – Uşağ büzməcə olanda beş-altı günə ölür
(Şərur) zirvə
(Göyçay, Xaçmaz, Qax, Şəki, Zaqatala) çəkil, cır tut ağacı. – Baxcədəki cabalların yarpağı çatmi:çaxdı qurda (Şəki)
(Göyçay, Qax, Naxçıvan, Oğuz, Zaqatala) çəkillik. – Cəfər ipəx’qurdu üçün caballıxdan yarpax qırdı (Göyçay)
(Füzuli) açıq. – Mən hər sözü cabara deyərəm
(Salyan) əliaçıq. – Heybət cabari adamdu
(Dərbənd) kərpic hasara ara-ara qoyulan dirək. – Cabbanı palut ağacınnan qoysa, lap da yaxşı olar
(Ağdam, Gəncə, Göyçay) barama növü. – Həcər xala həməşə cabın saxlıyır (Gəncə)
(Quba) 1. gödəkboylu 2. arıq. – Cac adam çux da yisə, cac qaladu
(Qazax) bax cazeri. – Keçmişdə bir caceri vardı hərənin
I (Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Ordubad, Şəmkir, Tovuz) bax cajıx. – Cacıxdan yaxşı doyğa pişer (Qazax); – Cacığı turşuya qoyullar, duz töküllər, ye:llər (
(Dərbənd) kirpi. – Cacunun əti yəlpig azari ulan adama dərmandu
(Zaqatala) içinə döyülmüş qoz ləpəsi qoyulmuş çörək. – Gəl caday yiyək
I (Daşkəsən, Xanlar) barmaqların ayaq pəncəsi ilə birləşdiyi oynaq. – Əyağın qatdanan yerinə cağ deyərix’ (Xanlar) II (Ağdərə, Laçın, Ordubad, Şahbuz,
cağ-cağ olmax: (İmişli) çat-çat olmaq. – Araba qalıb günün altda, çartdarı <çarxları> cağ-cağ olub
(Çənbərək) kal, yetişməmiş meyvə
(Ağdaş) palçıqlı. – Dəhnənin yolu cağalaxdı
(Ağdərə, Göyçay, Mingəçevir, Oğuz, Şəki) yabanı ağac adı. – Bizdər cağan deirix’, ama yuxarı kətdərdə ulas deillər (Ağdərə); – Cağannan qayrılan şey t
(Şəki) çoxlu cağan bitən yer. – Cağannıx habıdı burdadı
(Ordubad) bax cağaylammax
(Ordubad) cadarlanmaq. – Basdığa gün dəyəndə cağaylanır
(Şəmkir) coşmaq (çaya aiddir). – Şəmkir çayı gənə çağıldıyıf gəlir
(Ağbaba) bax caqqıldatmax. – Gəlin bir qab yağı pilova cağıllatdı
(Dərbənd) bax cağala. – Mən mişmişi yiğmağ istədüm, cağladı
cah verməx’: (Cəbrayıl) divan tutmaq
(Qazax) yəhərləmək <dəvəni>. – Eşşəyi palannallar, dəviyi cahazdallar
(Gəncə) gənc <qız, gəlin>. Bəsdi cahılbaş gəlindi, ona hər nə geysə yaraşır
(Ağdam, Ağdaş, Cəbrayıl, Göyçay, Xocavənd, Mingəçevir) yeməli bitki adı. – Anam do:ğuya caj töküfdü (Ağdam); – Bizim bossanda çoxlu caj bitif (Cəbrayı
(Çənbərək) yeməli bitki adı
(Kürdəmir) yeyilən yabanı bitki adı
(Şəki) fındığın yaşıl qabığı
(Qax) bax caqa
(Cəbrayıl) əndərmək <maye haqqında>
(Borçalı, Gəncə, Qazax) çay sahilində meşə. – Biyil caladan ancağ-ancağ ikijə xotma ot piçildi (Qazax); – Calada vəhşi heyvan az olar (Borçalı)
(Qazax) alışmaq, vərdiş etmək. – Mə:m qardaşım qumara calammaz