I (Balakən, Xanlar, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Şamaxı, Şəki, Zaqatala) 1. calaq, peyvənd (Qax, Şəki). – Yaxşi calğa əzgilimiz var (Şəki) 2
(Culfa) bax calğa I. – Əriy hülüyə calxağ oluf
(Şəki, Zaqatala) cağa, laydıra keçirilən barmaqlıq. – Savınnığı calıdan as (Şəki)
(Bakı) sümük çıxıntısı <çox işləməkdən biləkdə əmələ gəlir>. – Cama biləngdə olur çox işdəməkdən
(Başkeçid, Borçalı, Gəncə, Qazax, Naxçıvan) qurbağa nəcisi. – Camax o qədərdi ki, suyu da yaşıl görkəzir (Gəncə); – Camax göllərdo:lar <göllərd
(Tərtər) bax cama. – İşləməkdən əlimdə camam var
(Təbriz) pəncərənin gözü. – Qız camatıdan baxırı
(Füzuli) köhnə qarğı
(Borçalı, Qazax) yazın ilk üç günü. – Camışqıranda boran olor, alaçalpo: lor <alaçalpov olur>, qarnan yağış yağer, camış davam gətirme:r
(Ağdaş, Bərdə, Gəncə, Göyçay, İmişli, İsmayıllı, Kürdəmir, Qax, Mingəçevir, Oğuz, Şəki, Zərdab) pis; yararsız, mənasız
(Kəlbəcər) çatlamaq, yarılmaq (qoza aiddir). – Təzə vaxdı qozun üsdə gəzəl olur, soηra o canaxlıyır, ağzı açılır
(Şuşa) canlıq
(Hamamlı) kol adı. – Canavargəzdirənnən yaxşı dırmıx sapı olur; – Uşaxlar canavargəzdirənnən qoyunu qovalı:r
(Ağdaş) qoz növü. – Canavarsaqqasınnan bir az gəti sındır, ye:əg
(Ordubad, Şərur) qardaş arvadı. – Züleyxa mənim cancanımdı (Şərur); – Biz qardaş arvadına cancanı deyərıx (Ordubad)
(Başkeçid, Borçalı, Hamamlı) gavalı növü adı. – Cancul iyulda yetişer (Borçalı); – Canculu mürəbbiyə işlədeyrix’, onnan yaxşı mürəbbo:lor (Hamamlı)
(Bolnisi, Borçalı, Çənbərək, Qazax) bax cancul. – Cancurdan yaxşı mürəbbo:lor <mürəbbə olur> (Borçalı)
(Meğri) zəhmətkeş, əməksevər. – Bı Mila:yim kimin candiş adam bırda tapbassan
(Quba) canlıq
(Şəki) kiflənmək. – Toxumu tökərix’ elə yerə ki, nəm çəhməsin, ca:- nəməsin, göyərməsin
(Laçın) qolsuz, isti köynək
(Şamaxı) naxoşlamaq
(Şamaxı) naxoşluq. – Canəzirrig adamın canın üzür
canxırıd eləməx’: (Qarakilsə) yaxa qurtarmaq. – Gördüm mının əlinnən canxırıd eliyəmiyəcəm, əkildim
I (Zəngəzur) kök. – Hajqurban oğlu Asdan canqa adamdı II (Qax, Şəki) qoçu. – Alı kəndin canqasıydı keçmişdə (Qax)
(Qax) qoçuluq. – Alının canqalıxda adı çıxmışdı
(Daşkəsən) əkinə yararsız (sahə). – O yer ki daşdıxdı, əkinə-piçinə yaramey, canqı yerdi
(Zaqatala) bax cana. – Ho canna adamdı
(Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Yevlax) xörək adı (qaynadılmış süd ilə suyun içinə tökülmüş düyünün həlimi süzüləndən sonra üzərinə yağ əlavə edilir)
(İsmayıllı, Salyan, Şamaxı) sırıqlı. – Kişiyçün yaydan cannığ hazırramışuğ (İsmayıllı); – Qışda cannığ giyəndə adamın canı qızır (Şamaxı)
(Kürdəmir, Oğuz, Zəngilan) bax cannığ. – Qışdı, cannıx gey, so:ğ olar (Kürdəmir)
(Cəbrayıl) qətfə
(Ordubad) tələsik
(Ordubad) qurudulmuş bataqlığın yerində qazılmış arx. – Qalxoççılar bü:n carda işlədilər
(Culfa, Naxçıvan, Ordubad, Salyan, Şərur, Zəngilan) dəmir dişli, dəstəli kötük (taxıl döymək üçün). – Carcar indi işdənmir, o vaxtdar onnan taxıl döyə
(Balakən, Çənbərək, Xanlar, Kəlbəcər, Qarakilsə, Qazax, Tovuz) evin pərdisinin üstündən döşənən çırpı və ya xırda ağac
(Balakən, Çənbərək, Hamamlı, Xanlar, Kəlbəcər, Qarakilsə, Qazax, Tovuz) carcı ilə örtmək. – Qar yağmamış damın üsdünü carcılamax yaxşıdı (Çənbərək); –
(Kəlbəcər) bax carcı. – Carcunu pərdinin üsdünnən dama döşü:rüx’
I (Kürdəmir) qadın şalvarı növü – Arvadlar carcur giyərdi qabaxlar II (Balakən) kiçik
(Kürdəmir) kuryer. – Carçı kəssovetindo:lur
(Dərbənd) quyruqsuz qoyun. – Carovu neyçü tutmisən?
I (Gəncə, Qazax, Mingəçevir, Şamaxı, Şəmkir, Tovuz, Ucar) yuyandan sonra pak etmək <arxda, çayda>
(Sabirabad) artırma. – Hacali bi öy tikdirib, ö:ün dalınnan bi yaxşı cartanbel qoydurub, adamın lap həvəsi gəlir
(Qax, Mingəçevir, Şəki, Zaqatala) bax cabal
cavam yeməx’: (Meğri) öyrəşmək, vərdiş etmək. – Sizin qolları:z kələntiyə cavam yemiyip
(Ağdaş, Mingəçevir) bax cabın
(Qax) hirsli, əsəbi. – Hoynan sələmə bala, cavzalıdı
(Cəbrayıl, Zəngilan) yolundan çıxmaq. – Sən gedə-gedə caydırısan ha, özu͂: yığışdı (Zəngilan)
(Beyləqan) yayınmaq. – Bu gün hara caydırmışdın?
(Kürdəmir) kök, canlı <heyvan>. – Bizim gamış sizinkinnən caylaxdı