(Göyçay) küpəoxşar balaca saxsı qab
(Sabirabad) sırıqlı
(Bakı) baca. – Çörəy yapıllar, doblədən tüssi gəlir
I (Qax, Şəki) bax dobı. – Dobu:n içində accənə qatıx var (Şəki) II (Sabirabad) bax dobi
dod eləmək: (Mingəçevir) qoçaqlıq eləmək
(Çənbərək) ağzına kimi doldurmaq. – Parxacı bulamıynan dodaxbirrədim; – Çualı taxılnan dodaxbirrəmə, bağlammaz ağzı ha:
(Gəncə) ağızbaağız, ağzına kimi dolu. – Sarı camışın sərnişnən dodaxlama südü olur
dodı vermək: (Bakı) yalan sözlərlə (vədlərlə) başından eləmək
(Bakı) birsayaq, birtəhər. – Günnərimizi dodmodnan vurrux başa
I (Ağdam) avara II (Ağdaş) əmiarvadı
(Laçın) etibarsız. – O, dodurğayı adamdı
I (Şəki) tütün düzülmüş iplərin keçirildiyi ağac qarmaq II (Gəncə) dərini yumşaltmaq üçün istifadə olunan tiyəli haça alət
(Gəncə) doğanaqla dərini yumşaltmaq. – Dəri doğanaxlammasa yumşalmaz; – Diyan, dəriləri doğanaxlıyıf gəlirəm
(Cəbrayıl, Gəncə) doğanaq düzəltmək üçün yararlı ağac. – Meşiye: dəndə bir-ki dənə doğanaxlıx ağaj kəs gəti (Gəncə); – Mə: bir doğanaxlıx lazımdı (Cəb
(Şamaxı) əzəldən. – Qado: yalım, doğdı-bitdi bırda olanıx
(Dərbənd, Şərur, Tərtər) yumurtlamaq. – To:ux doğdu (Tərtər); – Toyuğ doğanda yaman qaqanax çəkir (Şərur); – Tovuğ yumurta doğdi (Dərbənd)
(Qazax) oyuq
(Sabirabad) çaydaşı. – Adil doğrumdaşnan pencərini sındırdı
(Cəbrayıl) su dəyirmanında pərlərin yerləşdiyi yer. – A bala, keş belə, düşərsən doğuzduğa, pər vırar, baş-gözü: dağıdar
(Gədəbəy) inadkar. – Nə doqqar adamdı Qulu
I (Qafan, Oğuz) çəpər II (Borçalı, Gəncə, Gədəbəy, Göyçay, Qazax, Qax, Şəki, Tovuz, Ucar) kənd küçəsi, əsas yoldan məhəllələrə ayrılan yol
I (İmişli) yara adı. – Uşağ vaxtı qıçıma doqquzdon çıxıb, o:n yeridi bı II (Göyçay, Laçın) iynəyarpaqlı, kolaoxşar ağac adı
(Şəki) balaca saxsı qab. – Duluzdan bir doquş aldım
I (Bakı, Cənubi Azərbaycan, Culfa, Gəncə, Qarakilsə, Ordubad, Salyan, Şamaxı) ağac, taxta və ya mal gönündən hazırlanmış qab (vedrə, tuluq)
(Gəncə, Mingəçevir) kəklik tutmaq üçün tələ. – O:çular do:laynan kəklik o:luyullar (Gəncə)
(Kürdəmir, Şuşa) 1. hiyləgər, bic. – Əlirza yaman dolabdı (Kürdəmir) 2. hiylə, fırıldaq, biclik. – Əhməd dolabdan başqa bir iş bilmir (Şuşa)
(Ağdam, Qazax) hiylə, fırıldaq ◊ Dolaf gəlməx’ (Ağdam) – aldatmaq, fırıldaq işlətmək. – Maηa dolaf gəlməx’ isdiyirdi, yaxşı başa tüşdüm (Ağdam) Dolaf
(Ağdam) hiyləgər, fırıldaqçı. – Temir dolafçının biridi, onnan dost olmasaη yaxşıdı
(Cənubi Azərbaycan) qaramal salınan yerin qapısına qoyulan ağac. – Dolağı bağladım mal-qara çıxmasun
(İmişli) yer hanasında ip dolanan (sarınan) ağac. – İpi dolağaca sarıyırduğ yer hanasında
(Qazax) bax dolaf
(Şamaxı) toxuculuqda uzunluq ölçüsü (təxminən 8 metr). – Mənim ipim on səkkiz dolam çıxdı
(Cəbrayıl, Zəngibasar) yara adı. – Barmağıma dolama çıxıb (Cəbrayıl)
I (Cənubi Azərbaycan) beşik. – Uşax dolamacda yatdı II (Təbriz) yelləncək. – Qızım yıxılannan so:ra ərim dolamacı qırıb atdı
(Bakı, Lənkəran) 1. gəminin lövbərini çəkən çarx (Lənkəran). – Dolamaçarxı işdət, lö:bəri yığağ gedəy də 2
(Tovuz) dolambac, əyri-üyrü (yol). – Yala gərəx’ dolamaş yollarnan çıxasaη, onda hasand olur
(Şuşa) bax dolamaş. – Bəkidə İçərişə:rin küçələri elə dolambaşdı ki, orda adam azır
(Şəmkir) keşik itləri üçün düzəldilmiş yer. – İtdəri dolana çağır
(Çənbərək) hörmək, toxumaq. – Ayna dünənnən bəri coraf dolaşdırır
dolaşıx darağı: (Gəncə) iridişli daraq. – Çərçi elə yaxşı dolaşıx daraxları gətirif ki
(Kəlbəcər) bax dolab (1-ci məna). – Dolav adama pul vermırıx
(Ağcabədi, Ağdam, Bakı, Barana, Bolnisi, Borçalı, Hamamlı, Xanlar, Qazax, Şəmkir, Tovuz) ağac və ya misdən hazırlanmış birqulplu suqabı
(Böyük Qarakilsə) namünasib. – Elə doldurğayi iş tutur ki, adamın zəhləsi gedir
(Ağcabədi) naxışlı tikmə. – Doldurmada çoxlu irəng olur
(Gədəbəy) təkərin topunda ox keçən dəyirmi dəmir. – Dolğa olmasa, top üzülər
(Balakən) dəyirmanda üyütmək üçün taxıl tökülən təknə
(Dərbənd) bax dolab
(Füzuli) mədən. – Duzun doluğu kəndimizin yanındadı
(Ağbaba, Bolnisi, Borçalı, Füzuli) 1. gödək, boyu qısa adam (Ağbaba, Bolnisi). – Domara adamın xəsyəti dar olar (Bolnisi) 2
(Qazax) qozbel