(Mingəçevir, Oğuz) pusmaq
(Qax) bax dəpbülüm
I (Çənbərək) əyri. – Kilimin ağzı dəv oldu; – Dermə dəv oldu deyn difarda çirkin durur II (Quba) böyə
(Qazax) kor kimi yerimək (qaranlıqda). – Kor kimi dəvdənmə, yeyin yeri
(Çənbərək) bax dəvdənməx’. – Beyjə iηirix’ yerə çöx’müşdü, dəvdindim savağatana; – Alosman ay qarannıx gejədə dəvdinif, hakı yəlif öə çıxıf
(Füzuli, Kürdəmir) qovun növü. – Dəvədavanı yumru, hərrəmə yemişdi (Füzuli)
(Yevlax) uzun (adam)
I (Cənubi Azərbaycan, Zəngibasar) arıq uzun (adam) II (Zəngibasar) böyük, nəhəng. – Nə yaman dəvədəlləyidi bu?
(Culfa, Naxçıvan) iridənəli buğda. – Bı il qalxozdar bütün dəvədişi əkiblər (Naxçıvan)
(Qarakilsə) qara şüşəyəbənzər daş
(Biləsuvar) iri süpürgə
(Basarkeçər) bitki adı. – Dəvəqulağında şirə çox olur, bal çox olur
(Tovuz) iri addımlarla yerimək
(Qarakilsə) oğru. – Gədə dəvəllağı bir dəsmal götürdü
(Salyan) səfeh, ağıldankəm. – Harda dəvəllayı var, gərəg mənə ras gələ
(Goranboy) pərtənəgöz
(İmişli, Kürdəmir) qurcalanmaq. – Bi yerdə oturammırsan, nə dəvərcəx’lənirsən? (Kürdəmir); – Bir az dəvərcəx’ləndi, so:ra yatdı (İmişli)
(Kürdəmir) bax dəbərə. – Dəvərəni götürüp qaxaram başua
(Ucar) bax dəvəlöyüz. – Dəvərəgöz Sərxan məni ləngitdi, ua <ona> görə geçikdim
I (Ağdam, Ağcabədi, Cəbrayıl, Gəncə, Kürdəmir) irigiləli qara üzüm növü. – Dəvö:zü yeməli də:il (Ağcabədi); – Həsən, aşağı ləkdən bir az dəvö:zü dər,
(Cəbrayıl) qazan qapağı
(Gədəbəy) ağıldankəm. – Dəvyə adamnan na:xıl <nə ağıl> umoysuη sən; – Qoşulmaηnan ona, səni rüsvay elə:r el içində, oğul, dəvyədi yaman
(Salyan) tələsik. – Hələ dünən süzdə dəydalı çörək yiyənəm
(Ağcabədi, Göyçay, İmişli, Mingəçevir, Ordubad, Ucar, Şamaxı, Şəki) 1. bax deyə (Şamaxı, Şəki). – İşdi:rux, yorulanda da gedif dəyədə otu:rux (Şəki) 2
(Gəncə, Mingəçevir, Zəngibasar) incimək. – Aşna, də:sən dünənki sözdən bir az dəyinifsən, onçun belə santuruηu sallıyıfsan (Gəncə)
I (İmişli, Kürdəmir) bax deyinti. – Mənnən nə dəyintin var, de maηa (İmişli) II (Gədəbəy) bax dəğinti
(Naxçıvan) çəyirdək. – Bi var gilas dəyirdəsi, bi də var şaftalı dəyirdəyi
(Quba) pusqu. – Bənzən üşdörd sa:t dəzgədə oturub güzdiyəsən, bir dənə də quş keçmiyədü
(Qazax) gödək boy
(Bakı) balaca
(Ağdam, Basarkeçər, Başkeçid, Cəbrayıl, Gəncə, İsmayıllı, Kürdəmir, Mingəçevir, Naxçıvan) 1. ikiillik erkək keçi (Kürdəmir) 2
(Salyan) gödək kök adam. – Dıbırçəllək adam bərk qaçammaz
(Cəbrayıl) qaçmaq
(Kürdəmir) balacaboy. – Nərman həylə çox dıdaxdu
(Gədəbəy) 1. girdə, dəyirmi şey. – Mən su çarxı düzəltməyə iki dığarax gətimişəm 2. sap makarası. – Ay qağa, maηa da bir dığarax qayır
I (Hamamlı) sap (makarada). – Gələndə bazardan beş-on dənə dığır al gəti II (Basarkeçər) gödəkboy (adam)
(Kürdəmir) nahamar. – Gümbata kağızının üssü dığır-dığırdı
(Ucar) lovğa. – Dığış adamnan heş kimin xoşu gəlməz
(Bakı) 1. təngə gəlmək 2. vərəmləmək
(Lənkəran) təngə gətirmək. – Ürəyüvün başı dağ azarı gətirsün, sən məni lap dığlatdun ki
(Sabirabad, Salyan) gödəkboy (adam). – Bı kətdə dığran adam yoxdi (Sabirabad); – Dığran adam çox şey bilər (Salyan)
(Qax) boyunbağı. – Baqudan köçək dıxalar getirip qardaşı
(Borçalı, Çənbərək) keçi balası
(Şəki) bax dıqqılı (1-ci məna). – Bi dıqılı boyu var, dam dolusu toyu var
(Gədəbəy) bax dıqı
(Ağdaş, İmişli, Kürdəmir) bir qədər, bir az. – O qarpızdan dıqqan da ver mən yi:m (İmişli); – Mənə dıqqan duz gəti (Ağdaş)
(Mingəçevir) bax dıqqan
(Cəbrayıl) eyib. – Bir yerində dıqqatı yoxdu
(Ordubad) vərəm
(Culfa, Ordubad) bax diqqi