(Saatlı) bax xısıldamax. – Xısıllama, bərkdən de, nə de:sən
(Ağdam) bax xısıldamax. – Vəzir xısınnadı kın, şah, həmən uşaxdı, sən tulladığın uşax
(Ağdam, Borçalı, Gədəbəy, Laçın, Şəmkir, Tovuz) pıçıldaşmaq. – Baş-başa verifnən nə belə xısınnaşeysaηız orda? (Gədəbəy); – Ə:, orda nə xısınnaşersıηı
(Şəmkir) sıxıntılıq. – Yeryurt daralanda xısıntılığ olur
(Oğuz) 1. adət 2. vərdiş
I (Borçalı) ətrafına ucu şiş dəmir və ya mıx bərkidilmiş xalta. – Xış çovan itində olor ki, canavarı yaralasın II (Çənbərək) daş duz qırıntıları
(Ağcabədi, Mingəçevir, Tovuz) əzmək. – Ay uşax, üzümü xışdama (Ağcabədi)
(Ağcabədi) əzilmiş. – Xışdammış alma ucuz olur
(Meğri) bax xişdəx’ I. – Özünə xışdex’ ulammey, özgalara köynəx’ uley
(Hamamlı) çınqıllıq. – Bu yer xışdıxdı, burda nə bitəjəx’di kin, nə olsun
(Lənkəran) sürət. – Quşa bax, gör nə xışımnan gedir
(Oğuz) əzmək, əzişdirmək. – Əlindəki kağızı nə üçün xışımlıyırsan?
(Zəngibasar) ovuc. – Bir xışma kişmiş yedim
I (Lənkəran) bax xişdəx’ I. – Köynəyin xişdəyi yırtılıb II (Mingəçevir) bax xişdəx’ II
(Qax) bax xit
(Hamamlı, Laçın, Meğri) yaltaq. – U işlərin hammısın u mərtəbəyə xıtı Xudayar mindirey (Meğri)
(Qazax) kiçik ot tayası, qotman. – Büyün iki xotma ot yığmışam
(Qax) qıxmıq
(Borçalı, Hamamlı) bax xıbar. – Məmmət, bir az xıvar gəti, öyün xımına tökəx’ (Hamamlı); – Xıvarı divarı hörəndə qoyullar daşdarın arsında (Hamamlı)
(Gədəbəy) xəbislik. – İnsanda paxıllıx, xıvısdıx olmasa, heyvan damğeyi neynər
(Gədəbəy) bax xıbız. – Xıbız adamnan söz almax çətin peşədi
(İsmayıllı) bax xiy I
(Kürdəmir) bax xəyata
I (Qarakilsə) istilik. – Təndirin xızı məni vırıp, başım arğıyır II (Şərur) his, tüstü ◊ Xız eləməx’ – tüstüləmək
I (Astara, Bakı, Borçalı, Cəlilabad, Əli Bayramlı, Gədəbəy, Xanlar, Naxçıvan) çoxlu. – Hasan kişinin xızan uşağı var (Borçalı); – Öyündə xızan malı va
(Borçalı, Hamamlı, Qazax) bax xiza. – Xızarnan yekə ağajdarı çəkellər (Qazax); – Xızarnan taxda da çəkəllər, odun da kəsəllər (Borçalı)
(Qax) odun qırıntısı
(Əli Bayramlı, Qarakilsə) xəsis
( Qax) odun qırıntısı
(Qax) bax qicə
I (Qazax) körpə uşaq. – Yazığın bir dam dolusu xiciyi var, özü də naçaxdı II (Şərur) sümük qırıntıları
(Qax) cızdaq. – Seni qavrılıp xiciy olasın
(Daşkəsən) qutab
(Qax) mətbəx. – Xidvada xoraq men pişiriy
I (Quba) bax xiy I II (Zaqatala) meyvə dərmək üçün ucu haça ağac
(Sabirabad) cındır
(Çənbərək) fikir, rəy. – Sadığın xiləfəsiη qanə:mmirəm
(Balakən) çirkin
I (Dərbənd) yazın ilk 12 günü. – Qaranqac <qaranquş> xilidə gələdi II (Zaqatala) bax xil II
(Tovuz) bax xiliy. – Uşaxlar bosdan ura olanda doyunca xilix’ yi:r (Tovuz)
(Ağdam) xırda və yetişməmiş <yemiş, qarpız və s.>
(Zəngibasar) qarınqulu. – Bu xilliyin qarnını mən doydıra bilmərəm
(Zəngilan) cecə, puçal
xiltduğ qatmağ: (Xaçmaz, Quba) narazılıq salmaq
(Lənkəran) torta. – Yağın xiltəsin xəmirə qat
(Gəncə) qısaboy <adam>
(Ağdaş) xəsis, simic
(Qax) fırtıq. – Burnunun ximiqini silə bilmiy, mağa əqil örqədir
I (Zəngibasar) hülqum; boğaz. – Tutdu ximirçəyimnən, az qala boğulmuşdum II (Gədəbəy, Tovuz) qığırdaq
(Ağdam, Göyçay, İsmayıllı, Qazax, Mingəçevir, Zərdab) bax xibis. – Kərim olduqca ximis adamdı (İsmayıllı); – Öz malın yemir, başqasına qunaxlığ eləmir