(Naxçıvan) ətlə yarmadan bişirilən xörək. – Həlsə o qədər pişir ki, ətnən yarma seçilmir; – Həlsəni qışda yeyirix’
(Dərbənd) kərtənkələ. – Həlvəzəng yayda kullarun içində çux uladu
I (Lənkəran) ağ kətan II (Lənkəran) boyunbağı
(Cəbrayıl, Oğuz, Zəngilan) xeyli. – Bacım bir həmbiz odun yığıb; – Bıy, dəsmalda bir həmbiz tüx’ varımış ki! (Zəngilan)
(Oğuz) həmkar, yoldaş
(Salyan) zirək, bacarıqlı. – Niyar həməkaradı, əlinnən hər iş gəlir
(Qax) ayaqqabı əvəzinə evdə geyilən corab <altına parça və ya dəri yamanır>
(Cəbrayıl) yad. – O inəx’ həmərix’di, örüx’lüyün qaçar
(Ağdam, Basarkeçər, Bərdə, Kəlbəcər, Laçın, Şərur, Tərtər) itburnu. – Bırda itburnuna həmərsin de:llər (Bərdə); – Həmərsinin başında qırmızı meyvəsi o
(Culfa) bax həmərsin. – Həmərsun meyvəsi yeməli olur
(Basarkeçər, Kəlbəcər, Laçın, Şərur) bax həmərsin. – Həmərsün yaxşı şeydi, onu yığıf çay dəmniyillər, xəsdiyə verillər (Basarkeçər)
(Ordubad) bax həmərsin. – Həməsildən dərman hazırranır
(Cəbrayıl) bax həmərsin
(Cəlilabad) rayon. – Sən mənə bircə dənə ərzə qayir, göndərim həməşaraya
(Çənbərək) kömək etmək. – Yoldaşa həmətdəməx’ lazımdı
(Şəki) işdənqaçan, tənbəl. – Kim həməyildi az əməx’günü alır, kim yaxşı işli:r çox alır
(Kəlbəcər, Laçın) bax həmkələ. – Aşıqlar həmgəl oxuyullar (Laçın); – Həsənnən Qasım quzunu həmgəl otarır (Kəlbəcər) ◊ Həmgəl olmağ (Şamaxı) – yaxın ol
I (Meğri) bax həmkələ. – Elə Lij-Teşdin qoyunnarıynan bizimkilər həmgələ otder binəli II (Xanlar, Qax) yaylaqda bir-birinə yanaşı olan çoban binələri
(Şəki) ətraf, yan, tərəf. – Bu həmgəniyə Yoranə diyillər
(Bakı, Meğri, Şərur) 1. kirayənişin (Bakı, Şərur) 2. müvəqqəti yaşanılan ev (Meğri). – Biz Nüyədiyə köçənnən so:ra elə üş-dörd il həmxana damlarda otd
(Naxçıvan) sakit, yumşaqxasiyyətli
(Oğuz) sarmaşıq növü
həmiyyət olmax: (Qarakilsə) muğayat olmaq. – Dedim uşaxlar, bizim heyvanlardan həmiyyət olun, mən gedim
(Çənbərək) yaxın, yanaşı. – Ərəyənin qoynunnan Qarsan Əhmədin quzusu dünənnəri həmkələ otduyurdu
(Çənbərək) qohum. – Şotu sarı Nurularnan həmküfdü
(Salyan) hamilə. – Həmləliyə hər yerdə yer verməy hamının borcıdı
(Zaqatala) həvəskar. – Mən belə həmrah adam görməmişəm
(Bakı) bacı
(Şəki) bibi
həmyəli çüşməx’: (Qazax) qonşu olmaq. – Pənah öylərinnən həmyəli çüşmüşdü
(Cəbrayıl) doğandan sonra uşağı ölən qadın. – Məmmədin arvadı həmzatdıdı
(Oğuz) suyun dibində əmələ gələn çöküntü
(Xanlar) xırdaçı. – Həncə adam arvatdan xavar alar kın, bu şey hanı, o şey hanı, qənd alıf gətimişdim, niyə tez qutardı
(Balakən, Gədəbəy, Goranboy, Karvansaray, Qazax, Şəki, Tovuz) bax hancari. – Həncəri mə:m uşaxlarımı dö:rmüşsəη? (Karvansaray); – Sən onnan həncəri da
(Dərbənd) yelləncək. – Qizlər həncovli kitədi
I (Borçalı, Qazax, Oğuz, Şəki, Tovuz) sahə, əkin sahəsi. – Gedəx’ zəmi həndinə su buraxax; – Mən hənd qarao:ulçusuyam (Qazax); – Çəltiy həndimiz gənə
I (Kürdəmir, Salyan) çala-çuxur. – Yollar həndir-hamardı, maşınnar çətin işdi:r (Kürdəmir) II (Salyan) inadkar, tərs, sözə baxmayan
(Bakı) çala-çuxur. – Küçelər həndir-hündürdü, asvalt da döşemillər
(Salyan) alçaqboy. – Hənə adam uşağ kimi görünər
(Qazax) elə-belə
(Ağstafa, Daşkəsən, Gədəbəy, Goranboy, Xanlar, Mingəçevir) yavaş-yavaş. – Xəsdə oluf qalxanda hənəx’- hənəx’ yerey (Gədəbəy); – Qoja adam hənəx’- hənə
(Culfa) üzüm növü
I (Xanlar, Qax) 1. musiqi 2. toylarda rəqs etmək üçün çalğıçılara verilən sifariş (Xanlar, Qax); – Cəfər əmi, bir həngini deginən, çıx ortaya, şavaş v
(Bərdə, Cəbrayıl, Şərur, Mingəçevir, Oğuz, Tərtər) həncama. – Həngama qapını saxlıyır (Bərdə); – Həngama qapıda, pəncərədə olur (Oğuz); – Qapıya hənga
(Meğri) hövsələsiz. – Beçara Qara dayim bir həngamatalaf kişiydi
(Salyan) bağ-bağçanı sulayan, suçu
(Ağdam, Qazax) bax həngama
(Kürdəmir) həmin. – Həngəs o adamdı Vahid qarpışdığı
(Qazax) bax həng II. – Sən də mən həngi boşdu tüşüfsəη
I (Salyan) bax hənə. – Həni adam bic olar II (Füzuli) danışqan. – Ay həni, ta bəsdi