(Tovuz) çör-çöp. – A:z, ordan bir az hənir-ünür gəti, qoy ojax gur yansın
(Qax) nəhəng
(Qazax, Masallı) istilik. – Ojağın hənirtisi kəsilif (Qazax)
(Ağbaba) bax həniz. – Hənis o adamdı ki, heç nə bilmir
(Goranboy) həmin. – Sənə söylədiyim əhvalat həniz bu şəxsin haqqında idi
(Gədəbəy) 1. təndir və ya ocaq söndürüldükdən sonra qalan istilik 2. hərarət. – Təndiri söndürmüşəm, gənə həno:i çıxır
(Salyan) bax həno. – Uzağdan adamı hənö:r vırır
(Gədəbəy, Qax) bax hənd. – Həntdə çoxmu adam varıydı bü:nnəri? (Gədəbəy)
(Qazax) şikəst
(Şəki) pis, xoşa gəlməyən. – Həntərəmsiz bir şey alıtdı
(Lənkəran) 1. hərarət 2. istilik
(Kürdəmir) bax hənö. – Ocağın hənürü dəydikcən yuxum gəlirdi
(Kürdəmir) məhz. – Hənzət, mən diyən bıdı
(Tabasaran) kərtənkələ
(Xanlar) gopçu. – Məsələn, mən öydə çox danışıram, arvat qayıdır ki, ay həpçi oğlu, az danışsana
(Lənkəran) çuğun tava. – Həpçuşi yu, indi balığ qo:raciyəm
(Bakı) çörəyi ovub tokmək
(Göyçay) qocalıb əldən düşmüş
(Tabasaran) bax haplamağ
(Salyan) qocaman, pirani. – Qonşımızza bir həppilim kişi var
(Goranboy) qocalıb əldən düşmüş. – İsme:il həprix’ adamdı
(Mingəçevir) qocalıb əldən düşmüş
(Şərur) 1. qocalmaq 2. qocalıb əldən düşmək. – Ay bala, mən indi çox həprimişəm
(Balakən) hədələmək
(Yardımlı) hər kimsə. – Nə çikarədu gecə gəlay, yığıb aparay
(Lənkəran) hövlnak. – Yoxidən hərasan oyandım, heç kəs yox idi
(Şamaxı) hədəqorxu ◊ Hərbə-həmədan gəlmək – hədəqorxu gəlmək. – Nə hərbə-həmədan gəlirsən, sənnən qorxan yoxdı
(Qarakilsə) hədəqorxu gəlmək. – Bıllar məni hərbəliyir, dedim, dəvriş, qaçacıyam
(Salyan) bax hədrəcuab. – Qabağlar belə döğürdi bı uşağ, indi hərdəcağab olub
(İmişli) sürətli <at>. – Bu at onnan hərdəmlidi
I (Cəlilabad, Əli Bayramlı) böyük mişar. – Hərə biz deyüg iri mişar oley ona (Cəlilabad) II (Kürdəmir, Salyan) cərgə, sıra
(Culfa) şumlanmış sahələrin arasında qalan xam yer. – Cüt dönəndə hərəbaş qalır, əkilmir
(Cəbrayıl) oraq. – Hərəkarın dişdəri korşu:b, ot kəsmir
(Qəbələ) teztez. – Mən hərəkət-hərəkət işdi:rəm
(Salyan) arx çəkmək. – Bossan bitkiləri əkilməmişdən qabağ yeri hərələmməlidi
(Salyan, Bakı) ərköyün. – Yaman hərallayı uşağ saxlıyırsan (Salyan)
(Hamamlı, Qazax) qəbrin, qəbiristanlığın ətrafına çəkilən hasar. – Hasan dədəsinin qavrının qıra:na hərəm çəx’dirif (Hamamlı); – Bu qəvirsannığın hərə
I (Salyan) sözə baxmayan, özbaşına. – Mə:m yetimlərim yaman hərəngə olublar II (Salyan) əgər, əgər ki
(Qax) saxsı suqabı
(Ağdam) axur
(Naxçıvan) bax haraxaş. – Bu il meyvə hərəvaş yetişir
(Ordubad) buğda növü. – Hərəy qılçıxsız olar, sümbülləri olar, ağ olar
(Oğuz) ərp
(Oğuz) 1. ərp bağlamaq 2. kiflənmək. – Qatıx hərfli:f
(Qazax) ədviyyə. – Ətə bir əz hərho:ş tök
hərifanə eləməx’: (Meğri) şərikli malı (ət, meyvə) bərabər bölmək. – Saminin düyəsinin ətin hərifanə elədıx
(Salyan) səs-küy. – Səlminazın həriltisinnən qulağ tutulur
(Qazax, Tovuz) hər kəs. – Hərkəşdə öz qavağındakı yeməyi yisin (Tovuz)
(İmişli, Salyan) bax hərkəşdə. – Hərkəşdi getdi öz yerinə yatdı (İmişli)
(Mingəçevir, Şərur) bax hərkəşdə