(Ordubad) yeyilən yabanı bitki adı
(Ağcabədi, Bərdə, Borçalı, Gədəbəy, Hamamlı, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Salyan, Şəmkir) 1. ocaq qalamaq üçün qazılmış yer; ocaq yeri (İmişli, Kürdəmir,
(Kürdəmir) keyləşmək, qıc olmaq (ayaq haqqında). – Çox oturmağdan ayağım qarıdı
I (Cəbrayıl) büzüşmək. – Qarımax büzüşüf bir yerə yığışmaxdı, nejə paltar yuando:lur II (Gəncə) ciftləşmək (itə aiddir)
qarın gətirməməx’: (Şuşa) gözü götürməmək. – Kişinin qarnı gətirmədi, evi satdı getdi
(Yardımlı) bəhanə gətirmək, tənbəllik etmək. – Nə qarın ajrıdeysən, dur işüy gör
(Gəncə, Xaçmaz, Salyan) içalat. – Qarın-qartanı çox pişirəllər (Salyan); – Qəssəfdə çoxlu qarın-qarta var (Gəncə); – Qasab qarın-qarta sata vardi (Xaç
(Qazax) doyunca. – Oturuf savağatan qarınaçmadan yedi ətini erkəyin
(Gəncə, Qazax, Şəmkir) ciftləşdirmək
qarınənə cecimi: (Şərur) qövsi-qüzeh, göy qurşağı. – Qarınənə cecimi uzandı
(Cəlilabad) çəyirtkə növü
(Quba) çoxyeyən, qarınqulu. – Mən bu:şağ kimi qarınxur uşağ görməmişəm!
(Qax) anabir, ata ayrı (uşaq)
(Cəlilabad, Lənkəran, Yardımlı) çoxyeyən, qarınqulu. – Mən Bayram təki qarınpa uşağ görməmişəm, indi yiyib, ginə yimək isdiyir (Lənkəran)
(Cəlilabad) qarınqululuq. – Qarınpalığ eləmə, az ye, eyibdi!
(Şamaxı) adamayovuşmaz, adamdanqaçan. – Mırad qarıyayo:şmaz adamdı
(Şəki, Tabasaran) 1. qolun dirsəkdən yuxarı hissəsi 2. qoyunun qabaq ayaqlarının dizdən yuxarı hissəsi
(Qazax) təzə qoyun südü ilə qarın qarışığından hazırlanan sərinlədici içki
(Füzuli) arqo. – Mən qarqadili bilmirəm
(Qarakilsə) yarımşəffaf kristal maddə. – Qarqaduzu ağ, duza oxşar daşdı
(Oğuz) yabanı bitki adı. – Qarqaqaf No:ruz vaxdı açılır, bənö:şə vaxdında
I (Çənbərək, Karvansaray, Ordubad, Salyan, Şərur) axar suyun üzərində nazik buz təqəbəsi. – Qarqara qışda olar Kürdə (Salyan); – Qarqara qışda olar (O
(Qarakilsə) yağışdan sonra iri daşların çökək yerlərində qalmış su
(Zəngilan) səs-küy
(Şəki) qaranquş
(Dərbənd) kotanın ağzını təmizləmək üçün ucu haçalı ağac
(İmişli, Lerik) qadınların başlarına bağladıqları qızıl və ya gümüş pul (bəzək). – Arvadın başında qarmağ var (Lerik)
(Zaqatala) bax qarmağ
(Quba) tükləri buruq, qıvrım (papaq). – Qarmuğ papağ quzi dərisinnən uladı, üzi də tükləri burma uladı
(Cəbrayıl, Füzuli) yaylaqda qar yığılıb qalan yer, kiçik dərə. – Qoyun deyər: Ay məni, Baş qarnağa yay məni (Füzuli); – Quzu qarnaxda yaxşı otdar (Cəb
I (Lənkəran) müftəxor II (Lənkəran) böyük-böyük danışan
(Şərur, Şuşa) çoxyeyən, qarınqulu. – Qarnel adamdı, daşdan yumşax nə versəη, ötürəjəx’ içəri (Şuşa)
(Qazax) bax qarnel. – Onu qarnel İrvahım bilər, mən bilərəm
(Xanlar) yabanı bitki adı
(Qazax, Tovuz) bax qaragünnüx’. – Bu mə:m qarö:ünnüyümdü (Qazax)
(Çənbərək, Karvansaray) çətinliklə otlamaq. – İnex’ naçaxlamışdı, indi az-az qarpınur (Karvansaray)
(Cəbrayıl, Kürdəmir, Tovuz) bax qapışmağ. – Qoyma, uşaxlar qarpışır (Kürdəmir)
(Masallı) çıraqda neft tökülən hissə
(Xanlar) lovğalanmaq. – Nə yaman qarpızdanırsaη, no:luf?
(Şəki) bax qapışmağ
(Xanlar) binada iki tirin altına qoyulan yoğun ağac. – Kərən cansız olsa da, qarppa onun canıdı
(Qarakilsə) ciyə
I (Gədəbəy) seyrək otlu uçurum. – Keçi laf qarsaxda otduyor II (Qax) qozun yaşıl qabığı. – Qarsağı xinəyə qatırıx, saç gö:çək boyanır
(Çənbərək) bax qarsalammağ. – Saj çox isdi oldu deyin, əppəyin üzü qarsaxlandı, içi yaxşı pişmədi
(Bakı) içi yaxşı bişmədən (üzü) yanmaq (çörəyə aiddir). – Bu ki yaxşı pişmiyib, qarsalanıb
(Qazax) fəlakət
I (Qarakilsə, Mingəçevir, Şərur, Şuşa) 1. gödəltmək (Şuşa). – Götü çuxanın qolunu bir az qars 2. daraltmaq (Qarakilsə)
(Qax, Zaqatala) dəlisov
qarşux qurmax: (Qax) haşiyə düzəltmək. – Xanıya qarşux qurmuşam
I (Göyçay, Qazax, Qax, Mingəçevir, Ordubad, Salyan) lovğa. – Əli yaman qart adamdı (Ordubad) ◊ Qart danışmax (Salyan) – lovğa-lovğa danışmaq