(Quba) kiçik ot tayalarını böyük tayaya yığmaq. – Lükütdəri sabbah lükütdamağ lazımdı
I (Bakı, Gəncə, Quba, Salyan, Şərur) bax lil. – Alı o qədər içif ki, lül kefli oluf (Gəncə); – Pilo lül yağdı (Salyan) II (Bakı, Salyan) dar
(Culfa, İsmayıllı) aftafa
(Şəki) boru. – Beş dənə arşınnıx lülə aldım; – Dağdan suyu lüləynən gətirdilər
(Bakı) bax liləmaya
I (Kəlbəcər) bax lilipar II (Cəlilabad, Yardımlı, Lənkəran) kəpənək. – Lüləpər yerə qondi (Lənkəran)
(Cəlilabad, Lənkəran) bax lüləpər. – Kolun üstündə bir dəstə lüləpərə uçur (Cəlilabad)
(Meğri) dar və uzun. – İndiki cahıllar lülüfə dizdix’ geyillə
(Saatlı) sərxoş. – Ağagül lümdü ◊ Lüm olmağ – sərxoş olmaq
I (Kürdəmir) bax lümbüz II (Kürdəmir) 1. tamamilə. – Sinavar yıxılıp uşağı lümbürt yandırıp 2. lüt, çılpaq
(Ucar) bax lümbürt (2-ci məna)
(Lənkəran) tükü tökülmüş, tüksüz. – Qırmızı xoruz lümbüzdü
(Bakı) qısaquyruqlu (quş, it)
I (Ağsu, Bakı, Gəncə, Naxçıvan, Salyan, İrəvan) qısaquyruqlu (quş, it). – Lümə to:uğ bizzərdə çox olar (Ağsu); – Bizim to:ğların hamsı lümədi (Bakı);
(Şamaxı) gödək-gödək. – Hindiki qızzar lümə-lümə geyillər, baldırrari qalır bayırda
(Bakı, Şamaxı) bax lümeg. – Pəri, lüməg toyuğu tut (Şamaxı)
(Bakı, Şamaxı) toyuq və ya xoruzun quyruğunu yolmaq. – Bu toyuğu tanımağ üçün lüməkləməg lazımdır (Şamaxı)
(Bakı, Şamaxı) bax lüməkləməg. – Toyuğları bu gün lümələdim (Bakı)
(Ağcabədi) çəltiyi ikinci dəfə döymək. – Büyün bir çuval çəltiyi lümələmişəm
(Kürdəmir) bax lümeg. – Bi lümik itim var, adama hürmür də
(Ordubad) uşaq oyunu adı. – Uşaxlar lümqaç oynuyur
(Göyçay) tüksüz, tükü tökülmüş
I (Salyan) su basmış əkin yeri. – Vaxdilə əkərah yer olıb, so:radan bı əkərah yer gölləşir, bı yerə lümürdan di:lir II (Salyan) tamamilə, büsbütün
(Tovuz) südlə undan hazırlanan xörək adı. – Bir çovan lümürtü ola, elə ötürrəm ki, bəridən aηarı
(Masallı) qısa
(Cəlilabad) 1. kasıb, yoxsul 2. çılpaq. – Bi dənə adamı qoymerdılar, soyındırırdılar, elerdilər lüpbiz
(Tovuz, Zərdab) bax lümbürt II. – Getdim gördüm uşağlar lüpbürt soyuflar; – O dələduz gədə ağacı lüpbürt soyuf (Zərdab)
(Tovuz, Zərdab) bax lümbürt II. – Bu ət lüpürt yağdı. – Bir toğlu kəsdix’ lüpürt yağ çıxdı (Tovuz)
(Lənkəran) çölpişiyi
(Yevlax) boğazı tüksüz (toyuq, xoruz)
I (Ağbaba) yuva. – Üç-dört yerdə quş lüvəsi tapbışam II (Meğri) qurumuş içi boş ağac. – İndi bu lüvəni yaxşı yarecam, üş-dört yüx’ odunu çıxecex’
(Balakən) al. – Ma, bu kitabı qardaşına ver
(Qax) bax ma. – Maa, habı da sağa çatacax
(Zərdab) yaxşı ki, heç olmazsa. – Maal, özünü sən də adam yerinə qoyursan
(Əli Bayramlı) qiymət. – Sən də day munun mabağın artırma
I (Culfa, Ordubad) bax maj I. – Mən macı tutdum (Culfa) II (Oğuz) bax maj II. – Macı qoyullar ki, lobya çıxsın o ağaca
I (Daşkəsən) girintili-çıxıntılı. – Gərəməşöy özü macar oloy II (Bolnisi) tünd çaxır
(Oğuz) lobya və ya xiyar tağının sarınması üçün onun dibinə ağac basdırmaq. – Paxlanı macdıycam sabah
(Culfa) şumlanma zamanı xışın, kotanın dəstəyindən tutan adam. – Macgal kotannan yer sürür
(İsmayıllı) bax maj II. – A Şa:sənəm, bir-ki dənə maç ver mənə, maçım çatmadı, lobyadan bir əzi maçsız qaldı
I (Salyan) qatır. – Maça çox yük götürər II (Salyan) qoyunun qol əti. – Taskəbabı maça ətinnən olar III (Zəngilan) qoyunun (və ya keçinin) boğazından
(Bakı) aşıqla oynanılan uşaq oyunu adı
(Cəbrayıl) bax maça III. – Qoyunumuzun maçanı var
(Cəbrayıl) boğazında bir cüt vəzi olan (qoyun, keçi). – Qoyunumuz bir maçannı quzu doğdu
(Ordubad) nənə, ananın anası. – Get şə:rdən maçını gəti
(Çənbərək) yorulmaq. – Oğarda işdədim ki, indi də maçıdım qaldım
I (Qarakilsə, Zəngilan) tək, bircə, yeganə. – Dədəsinin-nənəsinin madar oğludu, ərkö:n bö:düflər (Zəngilan); – Onun madarı bircə bıdı dayna (Qarakilsə
I (Gədəbəy) tək, bircə, yeganə. – Madar-güzar bir uşağımız var, o da oxuyor şə:rdə II (Qazax) dolanacaq, güzəran
(Bakı, Cəbrayıl, Qazax, Mingəçevir) imkan
(Oğuz) cansız, zəif