(Başkeçid) üzün ləkəsini aparmaq üçün istifadə olunan bitki
(Bakı) bax lekər
ləkütə eləməg: (Lənkəran) söyüş söymək. – Ləkütə eləmə, Zeynəb
(Füzuli) hündür, ucaboylu. – Ləqqar Zilfiqarı dindir
(Biləsuvar) məxmər pencək. – O özünə lə:l tikdirdi
(Salyan) başmaq. – Ləleini götü gəl, giyim
(Əli Bayramlı) bax ləlein
I (Ağdaş, Bolnisi, Salyan, Borçalı, Çənbərək, Gədəbəy, Göyçay, İsmayıllı, Kürdəmir, Lənkəran, Masallı, Mingəçevir, Saatlı, Salyan, Tovuz, Yevlax) ata
(Cənubi Azərbaycan) yemlik südündən hazırlanmış saqqız. – Yemlik südünnən lələbətin qayırıb arvatdara satdım
lələdağ verməx’: (Çənbərək) dağ çəkmək. – No:ruz maηa bir lələdağ verdi ki
(Bakı) qızışdırmaq. – U özünnən çıxıb, sən də bir yannan lələg vərirsən
(Salyan) çərəz. – Məzahim zol lələgili yiyir
(Şamaxı, Salyan) bax lələgili. – Yeməydən so:ra lələgillə gətirdilər (Şamaxı)
(Salyan) məc. yolmaq, hər şeyi əlindən almaq. – Mən elə adamı lələgliyərəm də
(Kürdəmir) bax lələgili. – Nizam elə ki bazara getdi, pulu verər lələgülləyə
(Gəncə) qarğı yarpağı. – Qarğının lələyini ayırtda
(Salyan) qoz, fındıq ləpəsi və kişmişdən ibarət çərəz. – Lələkittanı cibə töküb yi:llər
I (Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar) sağdış, soldış. – Lələlix’ bəyin sağındasolunda oturor (Gədəbəy) II (Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar) sağdış, soldış
I lələm saqqası: (Ağdaş) qoz növü. – Lələm saqqasının gəzəli hələ çatdamıyıb II lələm saqqası: (Ağdaş) qoz növü
I (Mingəçevir) bax lalameg II (Mingəçevir) bax lalemeg
I (Salyan) pəltək. – Dilim pəltəg dö:ür ki, lələpəto danışım II (Salyan) qoz, fındıq ləpəsi və kişmişdən ibarət çərəz
(Oğuz) bax lələ I
(Şərur) bax lələvin
(Cəbrayıl, Meğri) acgöz. – Qərəçi lələvinnəri kimin gözü çörəx’dən duymey (Meğri)
(Lənkəran) avara, sərgərdan
(Başkeçid, Bərdə, Qazax) bax ləyliğa. – Lə:lğa belədi dana, birinin adı Əlidi, bir şey qoşuflar adına, bılara lə:lğa de:llər (Başkeçid)
(Bakı, Dərbənd) beşik. – Uşağı ləliyə qoy, yırğala yatsın (Bakı)
I (Ordubad) yabanı kəvər. – Ləlix’ dəğdə bitəy II (Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) nəfsli, acgöz. – Sən nə ləliy adamsaη, nə verillər razı ol (Qazax);
I (Ağdaş, Gəncə, Qazax, Şəmkir) 1. b a x lalemeg (Gəncə, Qazax, Şəmkir) – Çox lə:lidim, gənə insafa gəlmədi (Qazax); – İki sa:t qapıda lə:limişəm (Gən
ləliy olmax: (Şərur) səbri tükənmək, gözləməkdən yorulmaq. – Əlini gözdəməx’dən ləliy oldux
ləlo getmax: (Şəki) bir şeyin həddindən artıq arzusunda olmaq. – Aşdan ötrü ləlo gedirəm
I (Gəncə, Qazax, Şəmkir) kasıb, yoxsul. – Ləloyn ləloyinnən nə fayda görə bilər (Qazax) II (Qazax, Şəmkir) bax lələvin
(Ağdam, Lənkəran, Şəki) bax lələvin. – Fatma:n oğlu çox ləlö:n uşaxdı, hər nə görsə isdiyir (Şəki)
(Tovuz) nəfsli, acgöz. – Bizim uşaxlar elə ləlö:nçüdülər ki, adam ağzını marçıldatmağa peşmandı, bilmirəm hardan örgəniflər
(İsmayıllı, Salyan, Yardımlı, Quba, Lənkəran, Oğuz, Şamaxı) bax lələvin. – Süz nə ləlö:ün adamsuz (Lənkəran)
(Salyan) acgözlük, tamahkarlıq. – İmran ləlö:ünnügdə dayısına çəkib
(İsmayıllı) bax ləloyn I ◊ Ləlöyinniyə qoymağ – dilənmək. – Mürsəl kişi də özünü lap ləlöyinniyə qomuşdu, hər kəs olur, ağız açır
(Başkeçid, Borçalı) bax lələvin. – Ə:, ləlöyün kimi nə soxulursaη yeməyə (Borçalı) ◊ Ləlöyün döymək (Mingəçevir) – yalvarmaq
(Dərbənd) bax ləli. – Ləlüni bərk tərpətmə, sırbınc dağılar
I (Cəlilabad, Lənkəran, Masallı, Salyan) talvar. – Yayda ləmdə yatmağ gözəldi; – Ləmə gün düşdüyünnən oturmağ olmey (Lənkəran); – Ləm yayda yaxşı olar
I (Ağcabədi, Göyçay) qabığı bərkiməmiş yumurta. – Bizim toyuğ ləmbə yumurtdamışdı (Göyçay); – Tö:x dəni az yeəndə ləmbə salır (Ağcabədi) II (Ağdaş, Oğ
(Gəncə) topa-topa. – Sən ləmbə-ləmbə ver, mən yığım
(Cəbrayıl, Salyan) nəlbəki
(Bakı) bax ləmələm
(Gəncə, Mingəçevir) toplamaq, bir yerə yığmaq. – Tikəni ləmbələmişəm, haravıya yığmax hasatdı (Gəncə)
(Qax, Şəki, Zaqatala) keçilməz kolluq, cəngəllik. – Ləmbəlix’di ora, heç donuz da keçməz (Zaqatala); – Ləmbəlix’də do:şan gördüm (Şəki)
I (Ağdam, Bakı, Quba, Lənkəran, Ordubad, Salyan, Şamaxı) rəf. – Kasaları, çiniləri yudurt ləmə yığdırt (Ağdam); – Ləmədə kasa var (Bakı); – Yuyulmuş q
(Gədəbəy, Şərur) ağızbaağız. – Əti qazana ləmələm dolduruf, ona görə də yeri dar oluf, yaxşı pişmef; – İsdəkanı ləmələm dolduruf başına çəx’di (Gədəbə
I (İsmayıllı, Qazax, Meğri, Zəngilan) bax ləmə III. – Ləmidə on tejən var, daha artıx tejənə yer yoxdu, qatığı çalxalamax lazımdı (Qazax) II (İsmayıll
(Salyan) çiy, bişməmiş: – İndi insafsızzar çörəyi ləmiş bişirillər