(Qazax) xəstələnmək. – Bu yazığın qarnı yekədi, nədən lətdənif
I (Culfa, Göyçay, Hamamlı, İmişli, Kürdəmir, Saatlı, Şamaxı, Zəngilan) xəstə. – Bir quzi almışdım, lətdi çıxdı, heç böyümür (Şamaxı) II ( Sabirabad) m
(Gəncə) paxıllıq. – Gərəx’ lətdiliyiηi bildirəsəη?
(Bakı) kiçik at arabası
(Cənubi Azərbaycan, Kürdəmir, Şamaxı, Şəki) armud növü. – Lətənz armudu balacadı, çox şirindi (Cənubi Azərbaycan); – Armuddarın ən başı lətənzdi (Şama
(Ordubad) armud növü. – Lətənziri armıd dəgibdi
(Gəncə) qoyunun boyun əti. – Ləvədən də qoy
I (Cəbrayıl, Cəlilabad, Salyan, Göyçay, Qazax, Lənkəran) 1. avara, yaramaz (Qazax). – Ləvənd oğlu ləvənd gəlif çıxmadı 2
(Lənkəran) xörək adı. – Ləvəngi çox daddı xörəkdi
(Salyan) mənasız- mənasız, boş-boş. – Get bossanda işdə, bırda ləvəngi-ləvəngi danışma
(Laçın) zəif. – Qoyun ləvər quzu doğdu
I (Cəbrayıl, Cəlilabad, İsmayıllı, Qazax, Quba, Naxçıvan, Salyan, Şamaxı) səfeh, gic, şüursuz, qanmaz
(Lənkəran) içalat. – Balığı təmizdə, ləvərüvəsin at pişiyə
I (Şamaxı) bax ləvərə (2-ci məna). – Toyuğ ləvərzə saldı II (Şəki) bax ləvərə V. – Bu başmağ çox ləvərzədi
(Çənbərək) palçıq olmaq. – Yağıf deyn pə:dən damıf, genəjə ləvildiyir
I (Ağbaba, Cəbrayıl) növ, cür. – Hər ləvin xörək yaxşıdı (Ağbaba); – Hər ləvin xörək pişirmişdilər (Cəbrayıl) II (Çənbərək, Laçın) xasiyyət
(Culfa) bax ləvinbələvin. – Burda ləvin-ləvin yemiş var
(Ordubad, Tərtər, Zəngilan) cürbəcür, növbənöv. – İsdolun üsdündə ləvinbələvin xörəx’lər düzülmüşdü (Zəngilan); – Bizim hayatda ləvinbələvin yemişdər
(Laçın) bədxasiyyət. – Onu mq: tanıtma, ləvinsiz adamdı
(Füzuli) tamah
(Cənubi Azərbaycan) bax ləvin II ◊ Ləvunu dönməx’ – xasiyyəti dəyişmək. – Bu il qonşuların ləvunu dönübdü
(Ordubad) bax ləvinbələvin
(Çənbərək) çirkin. – Mənim ləyird adamnan zəhləm-zivərim gedir
(Qazax) çoxyeyən (adam). – Ləyirt adam doymax bilməz
(Çənbərək, Qazax) ləqəb. – Bu kətdə məzəli ləyliğalı adamlar var
(Cənubi Azərbaycan) üzəri qızıl və gümüşlə işlənmiş əsa. – Mənim bir ləzgioxim var
(Meğri) içərisinə üskük və s. tikiş şeyləri yığılan kiçik torba
I (Bakı, Cəbrayıl, Şərur, Füzuli, Gəncə, Xaçmaz, Qazax, Meğri) palçıq. – Ayaqqavım lığa batıf (Gəncə); – Haravanı lığa salma; – Yağış yağanda həməşə b
(Füzuli, Kürdəmir) palçıqlı su
(Bakı, Salyan) həddindən çox sulu. – Yeməyə az su tökeydüz də, lığalığdı ki (Salyan)
(Meğri) əyilib torpağa basdırılan budaqdan göyərən ting. – Həsənov de:r ki, lığandaları gəti
(Füzuli) lağ. – Ma: lığav eliyir
(Lənkəran) yaxşı bişməmiş, alaçiy
lığıda eləməy: (Cəlilabad) tənəyin zoğunu torpağa basdırmaq. – Biz üzimin şelin <qolun> lığıda eleyüg, bitey, sora kəseyüg, ayıreyüg ana
(Naxçıvan, Şamaxı) yaxşı bişməmiş, alaçiy. – Bö:ün uşax bazardan lığırs çörək alıb (Naxçıvan); – Bu çörəy lığırsdı, yeməli döyü (Şamaxı)
(Kürdəmir) çirkli, bulaşıq. – Təmizzənmiyən yer həməşə lığırsağ olur
I (Cəbrayıl, Salyan, Zəngilan) dolu. – Arazda bir yer vardı, balığ orda lığlameydı, tutma:nan qurtarmırdı (Zəngilan) II (Bakı) düyünü süzmədən bişirmə
I (Göyçay) bax liğləməy. – Lamı lığlamaseydim, bu yağış bizi isdadacaxdı II (Kürdəmir, Şərur, Laçın, Tovuz) bax lix’ləməx’
(Lənkəran) damı lığ ilə örtülmüş (ev). – Lığlı övlərin sayı getdikcə azalır
(Gəncə) uşaq oyunu adı. – Ay uşaxlar, gəlin lığlığ oynuyax
(Çənbərək) ağzına kimi doldurmaq. – Haravıya Məci oğartana ot lıxcadı kın, sallamada ox qırıldı
(Ağbaba) ağzına kimi. – Qabı suynan lıxcım doldur
(Qazax) bax lıxcamax. – Çu:alı oxartana lıxcıyıf kı, böyrü cırılıf
(Çənbərək, Xanlar, Şəmkir) bax lix’ləməx’. – Torveyi buğdoynan lıxlamışam (Xanlar); – Çualı lıxla, apar (Şəmkir)
I (Ağdam, Bakı, Beyləqan, Cəbrayıl, Əli Bayramlı, Kürdəmir, Salyan, Lənkəran, Mingəçevir, Şamaxı) palçıq
(Salyan) bulanmaq, lillənmək. – Kürün suyi lıqqalanıb
(Şəki) çox palçıq olan yer. – Gejə vaxdı gözüm görmədi, lıqqalığa girdim
I (Kürdəmir, Lənkəran) fırtıq. – Balabacı, sənün Oxtayuvun helə bırnının lılığı axır, silir pencəyinin qoluna (Lənkəran) II (Astara) məc
I (Borçalı, Daşkəsən, Gəncə, Qazax) bax lalıx I. – Ərix’ yaman lılıxlanıf (Qazax); – Alma çox yetişəndə de:rix’ lılıxdı (Borçalı) II (Hamamlı, Şəmkir)
(Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, Qazax) bax lalix’ləməx’. – Bizim bir ağac gu:alımız lılıxlıyıfdı (Qazax); – Zoğal laf lılıxlıyıf (Borçalı)